Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΤΟΥ ΕΜΠΟΡΕΥΜΑΤΟΣ..

Η πρόκληση εξάρτησης και εθισμού, αποτελεί τον καλύτερο τρόπο ώστε να οδηγήσεις κάποιον στην πίστη του ψεύτικου, στην τυφλή υποταγή σε μια αυταπάτη. Η αυταπάτη του καταναλωτισμού δεν είναι απλώς μια εσφαλμένη πίστη, αλλά μια εσφαλμένη πίστη που βασίζεται στην επιθυμία. Η ιδέα ήταν σχετικά απλή. Εάν οι άνθρωποι ήταν εξαρτημένοι από τα προϊόντα των εργοστασίων, ήταν λιγότερο πιθανό να εκφράσουν τη δυσαρέσκεια τους για τις συνθήκες εργασίας σε αυτά τα εργοστάσια, ή να αναρωτηθούν για τη ζωή των ανθρώπων που δουλεύουν στο εργοστάσιο, και ακόμη περισσότερο να αμφισβητήσουν την ίδια τη φύση της εργασίας. Όπως λέει ο Stuart Ewen(1), ο καταναλωτισμός, “η μαζική συμμετοχή στις αξίες της αγοράς που απευθύνεται στις μάζες, δεν ήταν μια φυσική ιστορική ανάπτυξη αλλά μια επιθετική διαδικασία εταιρικής επιβίωσης”. Η πλαστή ευμάρεια που επιτεύχθηκε μέσω της κατανάλωσης, η περικύκλωση της κοινωνικής ζωής από το θέαμα, κατάφεραν να αποσπάσουν την προσοχή από τη δυσαρέσκεια που προκαλεί η εργασία. “Αυτοί που δεν μπορούν να αλλάξουν τη ζωή ή το επάγγελμά τους, μπορούν να ανακουφιστούν ακόμη και από ένα καινούργιο φόρεμα”, υποστήριξε η Helen Woodward.

Έτσι, οι ανθρώπινες κοινωνίες κατρακύλησαν από το είναι (η προσωπικότητα, η καλλιέργεια του πνεύματος κτλ) στο έχειν, και τελικά διολίσθησαν στο φαίνεσθαι (το βασικό χαρακτηριστικό ενός κόσμου του θεάματος). Η ανθρώπινη ταυτότητα, λοιπόν, δεν καθορίζεται πια από το τι είναι ο κάθε άνθρωπος, από το τι κάνει, αλλά ούτε καν από το τι έχει. Διαμορφώνεται από το τι παρουσιάζει πως είναι και έχει. Η ευτυχία (ένας όρος που χρησιμοποιείται σήμερα κατά κόρον από συντηρητικούς, όπως ο David Cameron) έχει μετατραπεί σε ποσοτικό δείκτη, που εξαρτάται από τα εμπορεύματα που δύναται κάποιος να ιδιοποιηθεί και το κοινωνικό στάτους που η παρουσίαση τους στους άλλους προσδίδει. Σε μια κοινωνία ανωνυμίας και ξένωσης, η εμφάνιση είναι σημαντική και η κοινωνική θέση,που επιτυγχάνεται μέσω του επαγγέλματος, μπορεί να προβληθεί στους ξένους μέσω της κατανάλωσης, διαδικασία που θα μπορούσαμε να αποκαλέσουμε εμπορευματοποίηση του εαυτού. Ένας εαυτός-προϊόν που περιγράφεται μέσα σε μια κόλλα χαρτί, που λέμε βιογραφικό, αυτοδιαφημίζεται μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και σφραγίζεται σαν ντόπιο κρέας λίγο μετά τη γέννηση του, με μια θρησκευτική ιεροτελεστία.

Η ίδια η πολιτική γίνεται marketing, και οι υποψήφιοι πολιτικοί διαφημίζονται σαν προϊόντα μαζικής κατανάλωσης. «Δεν είναι δουλειά των καταναλωτών να γνωρίζουν τι θέλουν», έλεγε ο ιδρυτής της Apple, Steve Jobs. Μεταφέροντας την παραπάνω φράση στην πολιτική σφαίρα, δεν είναι δουλειά των πολιτών να ασχολούνται με την πολιτική, να γνωρίζουν τι θέλουν, πράγμα που ισχυρίστηκε και ο Άγγλος φιλόσοφος Thomas Hobbes περίπου 400 χρόνια πριν, πως ο άνθρωπος δηλαδή είναι ανίκανος να αυτο-κυβερνηθεί λόγω του ότι η φυσική του κατάσταση (state of nature) χαρακτηρίζεται από την απληστία της κυριαρχίας. Έτσι, ως μοναδική λύση για την αποφυγή εμφυλίων πολέμων και καταστροφών, ο Hobbes προτείνει ένα κοινωνικό συμβόλαιο, δηλαδή, ένα είδος «συμφωνίας» μεταξύ ατόμων (των εξουσιαζόμενων) και μιας κεντρικής κυβέρνησης (Sovereign), η οποία θα ελέγχει την εκτελεστική και νομοθετική εξουσία, και μέσα από μεθόδους εξαναγκασμού θα αποτρέπει οποιον(οποια)δήποτε να αναμειχθεί με την πολιτική δράση, εγκλωβίζοντας τον/την, έτσι στην ιδιωτική σφαίρα. Αντιθέτως, η Hannah Arendt, έχοντας βασίσει σχεδόν ολόκληρη τη διανοητική της δουλειά στην Αριστοτελική φιλοσοφία (ο άνθρωπος είναι ζώο πολιτικό), θεωρεί ότι η δημόσια (δηλαδή η πολιτική) σφαίρα είναι η μόνη όπου το άτομο μπορεί να κερδίσει πραγματικά την ελευθερία του (3).

Ο ορισμός του Αριστοτέλη για τον πολίτη ήταν ο εξής: «Ποιος είναι πολίτης; Πολίτης είναι ο ικανός να κυβερνήσει και να κυβερνηθεί». Στην Ελλάδα, υπάρχουν δέκα εκατομμύρια πολίτες. Γιατί όλοι αυτοί δεν είναι ικανοί να κυβερνήσουν; Διότι όλη η πολιτική ζωή στοχεύει ακριβώς στο να μη μαθαίνουν οι πολίτες πώς να κυβερνούν και, τελικά, να εμπιστεύονται στους “ειδικούς” το έργο της διακυβέρνησης. Υπάρχει δηλαδή μια αντι-πολιτική εκπαίδευση, ανάλογη με την εκπαίδευση για τον άκρατο ατομικισμό, που οδηγεί στον καταναλωτισμό. Ενώ οι άνθρωποι έπρεπε να αναλαμβάνουν όλων των ειδών τις πολιτικές ευθύνες και να παίρνουν ανάλογες πρωτοβουλίες, τελικά, εθίζονται στο να ακολουθούν και να ψηφίζουν τις πολιτικές επιλογές που άλλοι τους παρουσιάζουν έτοιμες, ακριβώς έτσι όπως δεν αποφασίζουν για το τι αγαθά θέλουν να παράγουν, πώς να τα παράγουν και με ποιό τρόπο να τα διανείμουν, αλλά αφήνουν άλλους ν’ αποφασίζουν γι’ αυτούς.

Το τέλος της κατανάλωσης

Σ’ έναν κόσμο βαθιά θεαματιστικό, δεν είναι η κοινωνία που θεσπίζει τις πτυχές του θεάματος, ούτε όμως μια κλειστή ομάδα κερδοσκόπων, όπως θα λέγαν υποστηρικτές της συνωμοσιολογίας. Είναι η ίδια η λογική του συνεχούς κέρδους που οδηγεί τους θεσμούς, τις αξίες, την ίδια την κοινωνία προς την κατεύθυνση εκείνη που θα εξυπηρετήσει την όλο και μεγαλύτερη παραγωγή, σε συνδυασμό με την όλο και μεγαλύτερη κατανάλωση. Ακριβώς αυτή η φούσκα της κατανάλωσης, μέσω των λειτουργιών του χρηματοπιστωτικού συστήματος (δάνεια, πιστωτικές κάρτες κτλ) οδήγησε στη σημερινή οικονομική “κρίση”. Αφού ο καταναλωτής φούσκωσε με πληθώρα καταναλωτικών επιθυμιών, αφού η λίστα των προϊόντων που θα τον έκανε “ευτυχισμένο” διογκώθηκε, έγινε ξαφνικά αντιληπτό πως οι τεχνητές αυτές ανάγκες δεν ήταν δυνατό να εξυπηρετηθούν μέσω του τραπεζικού συστήματος. Έτσι, η ανάπτυξη των πλαστικών σκουπιδιών, μια ανάπτυξη που δεν νοιάζεται για τίποτε άλλο, παρά μόνο για τον εαυτό της, ρίχνει τους τίτλους τέλους, τουλάχιστον για το μεγαλύτερο μέρος του κόσμου.

Η οικονομική ανάπτυξη απελευθέρωσε τις κοινωνίες απ’ τη φυσική πίεση, που απαιτούσε τον άμεσο αγώνα τους για επιβίωση, αλλά μ’ αυτόν τον τρόπο τις υπέταξε στον απελευθερωτή τους. Η οικονομία μεταμόρφωσε τον κόσμο, αλλά τον μεταμόρφωσε μονάχα σε κόσμο της οικονομίας. Η αφθονία των εμπορευμάτων, δηλαδή της εμπορευματικής σχέσης, δεν μπορεί να είναι τίποτε περισσότερο από την επαυξημένη επιβίωση, που δεν έχει σταματήσει να εμπεριέχει τη στέρηση. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η εξής αντίφαση: ενώ η αυτοματοποίηση και η εξέλιξη της τεχνολογίας θα μπορούσε να εξαλείψει την εργασία, ή τουλάχιστον να την περιορίσει σε μεγάλο βαθμό, στην πραγματικότητα δημιούργησε ένα νέο τομέα εργασίας, τον τριτογενή (υπηρεσίες), μετατρέποντας παράλληλα τον ελάχιστα αυξημένο “ελεύθερο χρόνο”, σε ένα κίνητρο για εργασία (καθώς η απόλαυση του ελεύθερου χρόνου προϋποθέτει και πάλι καταναλωτικά αγαθά…).

“Το φαντασιακό της εποχής μας είναι το φαντασιακό της απεριόριστης επέκτασης και της συσσώρευσης άχρηστων πραγμάτων… Δηλαδή; Δηλαδή, μια τηλεόραση σε κάθε δωμάτιο, ένας ηλεκτρονικός υπολογιστής σε κάθε δωμάτιο και ούτω καθεξής. Σ’ αυτό το φαντασιακό στηρίζεται το σύστημα. Και είναι αυτό ακριβώς που πρέπει να καταστραφεί”, λέει ο Κορνήλιος Καστοριάδης (2). Τη στιγμή που αντιλαμβάνεται η κοινωνία πως έχει καταλήξει να εξαρτάται απ’ την οικονομία, συνειδητοποιούμε πως ισχύει ακριβώς το αντίστροφο. Σήμερα, η κοινωνία και η οικονομία βρίσκονται αντίπαλοι σε μια μάχη κυριαρχίας. Οι κοινωνίες όλου του κόσμου έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σ’ ένα πραγματικό δίλημμα, ή στην ψευδοχρήση της ζωής μέσω του εμπορεύματος ή στην πραγματική ζωή. Η πολυσυζητημένη κρίση, δεν έχει οικονομική λύση, αλλά κοινωνική, και αυτήν καλούμαστε να δώσουμε σαν κοινωνία του κόσμου, σαν λαός που έχει χρέος να συγκροτήσει μια ουσιαστικά πολιτική κοινωνία.

 ΠΗΓΗ:EAGAINST.COM

Σημειώσεις
(1) Stuart Ewen, Captains of Consciousness: Advertising and the Social Roots of the Consumer Culture
(2)Καστοριάδης Κορνήλιος, Ειμαστε υπεύθυνοι για την ιστορία μας
(3)Arendt, Hannah. On Revolution. Penguin Books, Second Edition, 1973

Άλλες πηγές
Ντεμπόρ Γκυ, Η κοινωνία του θεάματος
Selling the Work Ethic: From Puritan Pulpit to Corporate
Hobbes, Thomas. Leviathan. Oxford University Press, Second Edition, 1909
Συγγραφή: Efor, Επιμέλεια: Julien Febvre

Για ένα πανευρωπαϊκό κίνημα: «ΝΑ ΜΗΝ ΖΗΣΟΥΜΕ ΣΑΝ ΔΟΥΛΟΙ»

Καθώς η οικονομική ολιγαρχία και ο Νεοφιλελευθερισμός εξαπλώνονται σε όλο και περισσότερες χώρες, με όλο και πιο τραγικά αποτελέσματα για την πλειονότητα των πολιτών (ανεργία, εξαθλίωση, περιστολή των πολιτικών μας δικαιωμάτων και της ελευθερίας της έκφρασης), η ανάγκη για ανάληψη πρωτοβουλιών και δράσεων από την ίδια την κοινωνία μοιάζει επιτακτική.

Μόλις πριν από ένα χρόνο ζήσαμε ένα κοσμοϊστορικό γεγονός: την Αραβική Άνοιξη. Οι λαοί της Αιγύπτου, της Τυνησίας και όλου του αραβικού κόσμου μας έδειξαν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, πέρα από αυτόν της οικονομικής, πολιτικής και κοινωνικής υποδούλωσης. Κι εμείς τους αγκαλιάσαμε, τους υποστηρίξαμε όπως οφείλαμε. Αντίστοιχα, τις τελευταίες μέρες, ξέσπασαν μεγάλες διαδηλώσεις σε Ελλάδα, Πορτογαλία και Ρουμανία, δίνοντας τον παλμό της οργής που βράζει και απειλεί να πνίξει το γερασμένο μας πολιτικό σύστημα, που δουλεύει για χάρη των αριθμών και όχι των ανθρώπων. Ποιά είναι η στάση μας, όμως, όσον αφορά τα γεγονότα της Ευρώπης; Σε αντίθεση με την αραβική άνοιξη, πολλοί Ευρωπαίοι αρκούνται ν’ αναπαράγουν την υποκρισία των Μέσων Ενημέρωσης, χλευάζοντας, απαξιώνοντας και λοιδορώντας κάθε κίνηση αμφισβήτησης. Οι ταραχές στην Ελλάδα – παρά τις προσπάθειες των καθεστωτικών εφημερίδων, να τις παρουσιάσουν ως μια πράξη τυφλής βίας μιας μειοψηφίας ανθρώπων που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι να κατασπαταλούν τα λεφτά της Ευρώπης – εκφράζουν μια γενικευμένη οργή ενάντια στη διαφθορά τόσο της ντόπιας πολιτικής ελίτ αλλά και του μηχανισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, οι οποίες προκειμένου να εξυπηρετήσουν τα συμφέροντά τους καταπατούν βίαια και απροκάλυπτα τις πολιτικές ελευθερίες. Αυτά τα νέα στοιχεία στην πολιτική και κοινωνική ζωή της Ελλάδας έχουν, κατ’ αρχήν, μια προφανή εξήγηση: την απίστευτη εξάπλωση της φτώχειας που είναι αποτέλεσμα των προαναφερόμενων νεοφιλελεύθερων πολιτικών. Το φαινόμενο αυτό δεν είναι ούτε μόνο ελληνικό, αλλά ούτε και αφορά μόνο τον ευρωπαϊκό νότο (Πορτογαλία, Ισπανία, Ιταλία). Αφορά και πολλές άλλες χώρες (Ιρλανδία, Βέλγιο, Βρετανία). Οι πολίτες της Ευρώπης, θα πρέπει να δουν την ελληνική περίπτωση ως προειδοποίηση, ως κακό οιωνό, ως το δικό τους άμεσο ζοφερό μέλλον αν δεν αντιδράσουν απαιτώντας πραγματική δημοκρατία.

Η αμφισβήτηση των ισχυόντων θεσμών (πολιτειακών, οικονομικών και κοινωνικών) παίρνει, ολοένα και περισσότερο, τη μορφή της καθολικής απόρριψής τους, ξεπερνώντας το αίτημα για βελτίωσή τους, για εξορθολογισμό τους, ή για αντικατάστασή τους από άλλους θεσμούς που θα κινούνται εντός του ίδιου πλαισίου απλώς ως αντίπαλο δέος. Το ξεπέρασμα του σάπιου αυτού συστήματος και όχι η απλή ανατροπή του – πρόταγμα που υιοθετείται συνειδητά από μια διόλου ασήμαντη πλευρά των αντιστεκόμενων – φαίνεται πως, σε κάποιο βαθμό, έχει αρχίσει να επηρεάζει υπόκωφα και ασυνείδητα και άλλες τάσεις του ευρύτατου “ρεύματος” αντίστασης που διαμορφώνεται στην Ευρώπη. Δεν πιστεύουμε στην αλλαγή δια των μέσων που το ίδιο το σύστημα κατασκεύασε ώστε να διατηρούμαστε εγκλωβισμένοι στον κόσμο του θεάματος, απορρίπτουμε τις εκλογικές διαδικασίες της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας και προτάσσουμε την πραγματική δημοκρατία.

Σε κόντρα όλων των παραπάνω, ήρθε η ώρα οι ευρωπαϊκές κοινωνίες να δράσουν συλλογικά, αλληλέγγυα μέσα από ένα νέο ευρωπαϊκό δίκτυο επαναστατικής δράσης. Μέσα από λαϊκές συνελεύσεις σε κάθε πλατεία της Ευρώπης, σε επικοινωνία και αλληλεπίδραση με όλες τις υπόλοιπες, οι πολίτες της Ευρώπης μπορούμε να απεξαρτηθούμε από τη βαρβαρότητα του μηχανιστικού Νεοφιλελευθερισμού, λαμβάνοντας όλοι μαζί αποφάσεις που θα ορίσουν τη ζωή μας. Όχι ως δανειστές και δανειζόμενοι, όχι ως πλούσιοι και φτωχοί, όχι ως κατήγοροι και κατηγορούμενοι, αλλά ως ισότιμοι, ελεύθεροι πολίτες. Τα ευρωπαϊκά κοινοβούλια το μόνο που προσφέρουν αφειδώς στους πολίτες είναι η εκμετάλλευση, η διάσπαση και η καταστολή, ενώ μοιράζουν το προϊόν της δικής μας εργασίας σε μια μειοψηφία άπληστων σύγχρονων φεουδαρχών. Κάνουν τα πάντα για να καταστείλουν την αντίδραση, δεν μπορούν όμως να κάνουν τίποτε για να καταστείλουν το πάθος μας για πραγματική ελευθερία.

Aς δημιουργήσουμε, λοιπόν, την δική μας ιστορία, επαναστατώντας ενάντια στον ολοκληρωτισμό του κυνισμού και του θεάματος, ενάντια στην ολιγαρχία του πλούτου. Ήρθε η ώρα να πραγματοποιηθούν ειρηνικά αλλά αποφασιστικά καλέσματα σε όλη την Ευρώπη. Η Ευρώπη των λαών και όχι των ολιγαρχιών και των τεχνοκρατών είναι δυνατή αν προσπαθήσουμε μαζί και συντονισμένα. Στις πλατείες και στους δρόμους μπορεί να ξαναγεννηθεί η πραγματική δημοκρατία, η δημιουργία και η ανθρώπινη επικοινωνία. Δίχως ηγέτες και καθοδηγητές. Ας γίνουμε μια αγκαλιά, που σηκώνει τη γροθιά. Ας μην ζήσουμε σαν δούλοι...

ΠΗΓΗ: Eagainst.com

Μισθοί Βουλγαρίας και τιμές Παρισιού και Λονδίνου

Όταν είχαμε αρχίσει να μπαίνουμε στα βαθιά της κρίσης, κάποιοι αυτόκλητοι ειδικοί έλεγαν ότι, μαζί με τη συμπίεση των αποδοχών και την άγρια φορολόγηση, θα διαμορφωνόταν μία αντίστοιχη πτώση του κόστους ζωής ώστε να διαμορφωθεί μια ισορροπία σε χαμηλότερο επίπεδο, όπως για παράδειγμα στις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Όμως απλώς αποδείχτηκε ότι το μόνο που ακολούθησε κάποια πτωτική πορεία ήταν η αγορά των ακινήτων, η οποία όμως φαίνεται να εντάσσεται και αυτή στον γενικότερο σχεδιασμό της απομείωσης της περιουσίας των Ελλήνων, παρά στην εφαρμογή των... νόμων της αγοράς. Αντίθετα το σύνολο σχεδόν των αγαθών που πωλούνται στην ελληνική αγορά διατηρούνται σε ιδιαίτερα υψηλά επίπεδα (τα περισσότερα επειδή είναι εισαγόμενα) προκαλώντας ένα σύστημα ανισορροπίας με αποδοχές Βουλγαρίας και τιμές... Παρισιού και Λονδίνου.
Μάλιστα οι «Financial Times » αφιέρωσαν ιδιαίτερο άρθρο σε αυτό το «ελληνικό παράδοξο» που συνιστά η διαδικασία εσωτερικής υποτίμησης μισθών έναντι της ανατίμησης τιμών και κόστους παρεχόμενων υπηρεσιών, σε σημείο που να διαμορφώνεται ένας ιδιαίτερος «ελληνοπληθωρισμός» (Greekinflation, όπως το ονόμασαν στον εύγλωττο τίτλο τους).
Η απάντηση γι’ αυτή την εξέλιξη, μεταξύ άλλων, βρίσκεται στη διάρθρωση της ελληνικής αγοράς, που τα τελευταία χρόνια έχει... καρτελοποιηθεί σε κομβικούς κλάδους, με ενδεικτικότερο τα τρόφιμα και τα είδη διατροφής. Παράλληλα το υψηλότατο κόστος λειτουργίας επιχειρήσεων του ευρύτερου δημόσιου τομέα, η μονοπωλιακή θέση φορέων παροχής κοινής ωφέλειας και ο υψηλός βαθμός ενεργειακής εξάρτησης της χώρας επιβαρύνουν την κατάσταση.
Εάν σε αυτά προστεθούν η αναποτελεσματική λειτουργία εποπτικών αρχών, όπως για παράδειγμα της Επιτροπής Ανταγωνισμού, και η απουσία στοιχειώδους εποπτείας και ελέγχων, το μείγμα γίνεται εκρηκτικό για τον Έλληνα φορολογούμενο - καταναλωτή. Και κατ’ επέκταση για τη δυνατότητα της ελληνικής κοινωνίας στο ευρύτερο σύνολό της να αντεπεξέλθει στα βασικά...
Ας πάρουμε τα δεδομένα από την αρχή του 2008, δηλαδή από την αρχή της κρίσης. Από τότε μέχρι σήμερα το μέσο κόστος επιβίωσης έχει επιβαρυνθεί κατά 18% - 20%, ενώ μισθολογικό - συνταξιοδοτικό έχει μειωθεί μέχρι 25%. Με την όλη κατάσταση να έχει... εκτραχυνθεί από το φθινόπωρο του 2009, κυρίως όμως από τον Μάιο του 2010, οπότε η Γερμανία έθεσε για πρώτη φορά τους πρώτους όρους... «διάσωσης» (πρώτο μνημόνιο).

Εκτροχιασμός
Η κατάσταση δείχνει πλέον ανεξέλεγκτη καθώς οι αλλεπάλληλες μειώσεις μισθών και τα συνεχόμενα «κουρέματα» σε συντάξεις και κάθε είδους αποδοχές έχει συμπιέσει το μέσο εισόδημα κατά τουλάχιστον 15% μόνο το τελευταίο εξάμηνο. Συνολικά η συμπίεση βρίσκεται στο 25% από την έναρξη της κρίσης. Εάν σε αυτό προστεθούν και τα νέα φορολογικά βάρη, υπολογίζεται ότι για έναν μέσο υπάλληλο η αγοραστική δύναμη έχει ψαλιδιστεί κατά 50% σε σχέση με την «ένδοξη» περίοδο των... Ολυμπιακών Αγώνων.
Σε ό,τι αφορά τις τιμές, που δεν λένε να κατέβουν, οι οικονομολόγοι αποδίδουν τον εκτροχιασμό στον ολιγοπωλιακό χαρακτήρα της εγχώριας αγοράς, στη σύνθεση των «μονοπωλίων» και στην απουσία εποπτείας - ελέγχου. Στον ζωτικής σημασίας κλάδο τροφίμων - ειδών διατροφής το 80% της αγοράς ελέγχεται από θυγατρικές ξένων πολυεθνικών (κυρίως από χώρες - δανειστές, για να μην ξεχνιόμαστε...), ενώ υπολογίζεται αντίστοιχα στο 65% - 70% στον ευρύτερο χώρο της λιανικής.
Εδώ και καιρό το πρόβλημα της υπερκοστολόγησης ακόμη και προϊόντων βασικής διατροφής αποτελεί μέρος του «ελληνικού παράδοξου». Και αυτό δεν είναι υπερβολή. Η πλειονότητα των αγαθών πωλείται σε τιμές έως και 75% ακριβότερα από ό,τι σε άλλες χώρες - μέλη της Ε.Ε. Και εδώ θα έπρεπε να προβληματίζει ιδιαίτερα τις εποπτικές αρχές το ότι οι θυγατρικές των πολυεθνικών (σε τρόφιμα, ποτά και είδη υγιεινής) εμφανίζουν στην ελληνική αγορά το υψηλότερο περιθώριο κέρδους.
Δηλαδή, ενώ έχουμε τους μικρότερους μισθούς, μας χτυπάνε τις τιμές επειδή δεν έχουμε άλλη εναλλακτική. Όσοι έχουν μιλήσει με ανθρώπους από την ανατολική Ευρώπη θα γνωρίζουν ότι και εκεί η μετάβαση από μια ισορροπία στο ίδιο σύστημα των πολύ χαμηλών αποδοχών με τα ιδιαίτερα ακριβά προϊόντα έγινε ξαφνικά – και δεν διορθώθηκε, παρά μόνο ύστερα από χρόνια κοινωνικής εξαθλίωσης.
Κάπως έτσι το 16% των Βουλγάρων ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Και για να μην μιλάμε αόριστα, ως όριο της φτώχειας εκεί θεωρούν το μηνιαίο εισόδημα των 107 ευρώ, ή των 211 λέβα, που παραμένει το επίσημο νόμισμα (κι ας το έχουν «κόψει» έτσι ώστε να θυμίζει πολύ το ευρώ... στους τουρίστες). Και βέβαια το γεγονός ότι η κυβέρνηση της χώρας προχώρησε σε αύξηση του κατώτερου μηνιαίου μισθού από 240 στα 270 λέβα (δηλαδή στα 138 ευρώ) από την 1η Σεπτεμβρίου του 2011 δεν αλλάζει και πολύ το κλίμα... έστω κι αν τα σούπερ μάρκετ είναι 60% φθηνότερα.
Αν κάνετε τις πράξεις, θα δείτε ότι η αντιστοιχία βασικού μισθού και αξίας αγαθών είναι σχεδόν η ίδια για τις δύο χώρες. Επομένως αυτοί που ήθελαν την εξίσωση με το βουλγαρικό στάνταρντ το έχουν ήδη πετύχει. Το ερώτημα είναι τι περισσότερο θέλουν να πετύχουν, δεδομένου ότι ήδη έχει συμφωνηθεί η πολυετής περαιτέρω λιτότητα...

Το καλό το παλικάρι...
Η Ελλάδα από την πλευρά της, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα του υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, είναι η τέταρτη ακριβότερη ευρωπαϊκή αγορά προ και μετά του ΦΠΑ συγκρινόμενη με τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Βρετανία.
Η απόκλιση στις τιμές είναι τόσο μεγάλη, ώστε τα τελευταία χρόνια σε περιοχές της δυτικής και βόρειας Ελλάδας αναπτύχθηκαν παράλληλοι μηχανισμοί εισαγωγής - εμπορίας αγαθών. Ενδεικτική η περίπτωση της ζώνης Ηγουμενίτσας - Καλαμάτας, όπου τοπικές αλυσίδες πωλούν μέχρι και 25% φθηνότερα προϊόντα που εισάγονται από την Ιταλία.
Κωδικοί πολυεθνικών, τους οποίους εισάγουν Έλληνες αντιπρόσωποι από την αγορά της γείτονος, πωλούνται φθηνότερα από τα ίδια που εμπορεύονται θυγατρικές τους στην ελληνική αγορά. Επιπλέον έμμεσα επιβαρύνεται το ισοζύγιο συναλλαγών (τουλάχιστον όσο οι εισαγωγές υπερτερούν των εξαγωγών και η εγχώρια παραγωγή παραμένει σε χαμηλά επίπεδα).
Αυτό θα μπορούσε να περιοριστεί εάν αναπτυσσόταν καταναλωτική συνείδηση δίνοντας έμφαση σε προϊόντα που παράγονται στην ελληνική αγορά, διακινούνται από εγχώριες επιχειρήσεις και δίνουν θέσεις εργασίας. Πρακτικά έχει υπολογιστεί πως, εάν για έναν χρόνο ο καταναλωτής αντικαθιστούσε αγορές ξένων, εισαγόμενων προϊόντων (αξίας έστω 1.000 ευρώ) με αντίστοιχους «ελληνικούς κωδικούς», θα εξοικονομούνταν έως και 12 δισ. ευρώ.
Οι ίδιοι κύκλοι αναφέρονται στην αναποτελεσματική λειτουργία της κυριότερης εποπτικής αρχής (Επιτροπή Ανταγωνισμού) καθώς εκ των πραγμάτων οι τιμές σε πολλούς βασικούς τομείς έχουν επιβαρυνθεί δραματικά την περίοδο της κρίσης. Βάρος που γίνεται επαχθέστερο λόγω της παράλληλης συμπίεσης μισθών και συντάξεων.
Εκρηκτική διάσταση όμως λαμβάνει και η επιβάρυνση σε τομείς κοινωνικών παροχών, με τη ΔΕΗ να έχει βάλει... φωτιά στον οικογενειακό προϋπολογισμό τα τελευταία δύο χρόνια. Μόνο από την αρχή του 2011 το κόστος κατανάλωσης έχει επιβαρυνθεί κατά 18% (για το οικιακό τιμολόγιο) και το μέσο επιχειρηματικό κατά 15% την ίδια περίοδο. Συνολικά στο 25% εκτιμάται το μέσο κόστος επιβάρυνσης (την τελευταία διετία) και στο 18% το κόστος του φυσικού αερίου.
Αντίστοιχη εικόνα υπάρχει και για τα καύσιμα, τα οποία από την έναρξη της ελληνικής κρίσης έχουν αυξηθεί κατά 40% κυρίως λόγω της φορολόγησης. Με την τιμή του λίτρου της βενζίνης να οδεύει στα 1,8 ευρώ, σε ευνοϊκό διεθνές περιβάλλον για την τιμή του πετρελαίου, εκτιμάται ότι το μέλλον μόνο ανοδικό μπορεί να είναι και γι’ αυτό το εισαγόμενο αγαθό.
Όπως εξελίσσονται τα πράγματα, στην Ελλάδα το κόστος της ενέργειας (ρεύμα και καύσιμα) σύντομα θα διαμορφώνει το 30% - 40% του οικογενειακού προϋπολογισμού. Όπως δηλαδή συμβαίνει σε όλες τις φτωχές χώρες.

Πιάσαμε... Βουλγαρία
Σε ένα σημείωμα (μάλλον προφητικό) του «Π» για την κατάσταση στη Βουλγαρία, γράφαμε:
«Τα εισοδήματα των δύο ενηλίκων (μιας ευκατάστατης για τα βουλγαρικά δεδομένα αστικής οικογένειας) ανέρχονται σε 1.300 λέβα (περίπου 750 ευρώ). Πρόκειται δηλαδή περί προνομιούχων, αφού βρίσκονται σχεδόν πέντε φορές πάνω από το όριο της φτώχειας. Έτσι, η οικογένεια μένει σε καινούργιο δυάρι, το οποίο αγόρασε με τραπεζικό δάνειο, εξοφλητέο σε 20 χρόνια με μηνιαίες δόσεις. Η δόση είναι το ένα τέταρτο των εισοδημάτων της. Τα υπόλοιπα προορίζονται για τρόφιμα, θέρμανση, τηλέφωνο, διαδίκτυο, συγκοινωνίες και έξοδα για τον μαθητή.
Αν συμβεί κάτι απροσδόκητο, αναβάλλουν την πληρωμή κάποιου λογαριασμού και ζητούν βοήθεια από συγγενείς και φίλους. Καθώς η οικογένεια δεν είναι από τη Σόφια, μπορεί να υπολογίζει στους συγγενείς στην επαρχία, που τους στέλνουν τουρσιά, φρούτα και κομπόστες».
Βέβαια στη Βουλγαρία το κόστος ζωής παραμένει αρκετά φθηνότερο. Η βενζίνη είναι κάπου 26% πιο φθηνή, το κρέας (μοσχάρι) 70% φθηνότερο, τα τοπικά ποτά 75% φθηνότερα και ο μέσος όρων των τροφίμων σχεδόν 60% φθηνότερος.
Έτσι, σταδιακά, στην Ελλάδα το οικογενειακό ισοζύγιο γίνεται επαχθέστερο λόγω των αλλεπάλληλων περικοπών, ενώ τα χειρότερα φαίνεται πως έπονται. Εκρηκτικό μείγμα ο υψηλός πληθωρισμός, η εκτός ελέγχου ύφεση, η καλπάζουσα ανεργία, η δραστική μείωση των μισθών σε δημόσιο - ιδιωτικό τομέα, προοιωνίζεται ακόμη πιο δυσοίωνη συνέχεια.
Σε μία αγορά όπου οι μηχανισμοί ελέγχου ασκούνται αναποτελεσματικά, όπου οι θυγατρικές των πολυεθνικών έχουν τη μερίδα του λέοντος (παραγκωνίζοντας μάλιστα μεθοδικά τις εγχώριες επιχειρήσεις) και το κόστος υπηρεσιών έχει αυξηθεί με διψήφιο ποσοστό, για να αναστραφεί η κατάσταση θα πρέπει να υλοποιηθούν ρηξικέλευθες πολιτικές. Οι οποίες δεν διαφαίνονται στον ορίζοντα ύστερα από τις τελευταίες δραματικές εξελίξεις...



ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

KOYBEΛΗΣ..Άλλα λες, άλλα κάνεις, κι άλλα εννοείς...!

Πασχίζει εδώ και μέρες ο Κουβέλης να πείσει ότι η καταψήφιση της νέας δανειακής σύμβασης είναι μια πράξη που η Δημορκατική Αριστερά την εννοεί πλήρως και δεν είναι ένας ελιγμός προκειμένου να μην τη χρεωθεί σε μια στιγμή που δυσαρεστημένοι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ στρέφονται προς τον συγκεκριμένο νεότευκτο, αλλά όχι και νέο στην πολιτική πιάτσα, χώρο.
Στο Βήμα της Κυριακής ο Φώτης Κουβέλης σημειώνει ότι καταψήφισε τη δανειακή γιατί μπορούσε, θεωρεί ο ίδιος, να συνοδευτεί από άλλο πλαίσιο, ανάπτυξης και ανασυγκρότησης (επουδενί όμως δε λέει να πούμε όχι στο δάνειο):
«Η Δημοκρατική Αριστερά καταψήφισε το μνημόνιο, το μεσοπρόθεσμο πλαίσιο, τους εφαρμοστικούς νόμους, τη δανειακή σύμβαση και όλους τους εκτελεστικούς νόμους. Καταψηφίσαμε από τη σκοπιά της αποφυγής της χρεοκοπίας, με την επιλογή  της υλοποίησης άλλων συγκεκριμένων πολιτικών που θα ανατρέπουν τη σημερινή άδικη κατανομή των βαρών προσαρμογής, θα συγκροτούν ένα ενιαίο πλέγμα αντιμετώπισης των παθογενειών, χωρίς αποδόμηση των δημόσιων δομών και του κοινωνικού  κράτους. Διατυπώσαμε μια διαφορετική πολιτική πρόταση αντιμετώπισης της κρίσης, που, ενώ λαμβάνει υπόψη τους περιορισμούς και τους συσχετισμούς, δεν εγκλωβίζεται σ’ αυτούς».
Βέβαια, περιττές – «οικονομίστικες» - αναφορές λείπουν, δηλαδή πώς θα αποπληρωθεί ένα τόσο μεγάλο χρέος που βαίνει αυξανόμενο προκαλώντας βαθιά ύφεση, και ταυτόχρονα θα εξυπηρετηθεί και η εσωτερική κατάσταση της χώρας, με την οικονομία όχι απλώς σε επίπεδα εππιβίωσης αλλά και ανάπτυξης, η οποία υπονοείται ότι θα είναι τέτοια που θα μας φτάνει και για να ζούμε καλά και για να πληρώνουμε τους δανειστές...
Αυτά δεν χρειάζονται για όποιον τρέχει με κεκτημένη επικοινωνιακή ταχύτητα, κι ένα «καταψηφίσαμε» θεωρείται ότι αρκεί για να «εγκλωβίσει» τις εντυπώσεις.
Να όμως που το «καταψηφίσαμε» δεν φαίνεται να απορρέει από μια εμπεδωμένη πολιτική πεποίθηση του κόμματος, αλλά ίσως να παραπέμπει σε ασκήσεις πολιτικής ισορροπίας στους δύσκολους καιρούς που διανύουμε.
Σχολιάζοντας το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας επί του πακέτου για την Ελλάδα στη γερμανική βουλή, ο υπεύθυνος της Δημοκρατικής Αριστεράς για την Ευρωπαϊκή κι Εξωτερική Πολιτική με ανακοίνωσή του επιτέθηκε στη γερμανική αριστερά (Die Linke) επειδή καταψήφισε το πακέτο που και η ΔΗΜΑΡ, στο εσωτερικό της χώρας, καταψήφισε!
Η ανακοίνωση, έχει ως εξής:
«Τουλάχιστον απογοήτευση προκάλεσε η καταψήφιση του πακέτου βοήθειας προς την Ελλάδα από το κόμμα “Aριστερά” (Die Linke), κατά τη σημερινή ψηφοφορία στη γερμανική βουλή. Αυτές τις κρίσιμες και δύσκολες ώρες η Ελλάδα και οι έλληνες πολίτες χρειάζονται την άμεση και έμπρακτη αλληλεγγύη αντί για τον επαναστατικό δρόμο του συμβιβασμού με το λαϊκισμό. Ευτυχώς, άλλες προοδευτικές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις - SPD και Πράσινοι - δεν ακολούθησαν τον ίδιο ολισθηρό δρόμο στο γερμανικό κοινοβούλιο».
Άλλα λέει, άλλα κάνει κι άλλα εννοεί λοιπόν η υπεύθυνη, «κυβερνώσα» Αριστερά;
Η ανακοίνωση αποσύρθηκε από την επίσημη ιστοσελίδα του κόμματος, αλλά μια ζημιά μάλλον έχει γίνει, και έρχεται να προστεθεί στην προ ολίγων μηνών ανοιχτή διαφωνία και αποχώρηση από την ΚΕ στελεχών για την μη στήριξη της συγκυβέρνησης.
Και το ερώτημα είναι για πόσο ο Κουβέλης θα καταφέρνει να κρατάει τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα μεταξύ εκείνων που λένε «ναι» σε όλα και θα ήθελαν ανοιχτή στήριξη των μνημονίων, ενδεχομένως και συμμετοχή σε κυβερνητικά πόστα κι εκείνων που προτιμούν το ρόλο της δύναμης που αντιπολιτεύεται ασκώντας «εποικοδομητική κριτική»...



 ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ COCA COLA ΣΤΗΝ ΠΑΤΡΑ – ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ

Στην μεταφορά του όγκου παραγωγής των εγκαταστάσεών της στην Πάτρα προχωρά η Coca-Cola. Την είδηση επιβεβαίωσε με σημερινή ανακοίνωσή της η «Coca-Cola Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως», αιτιολογώντας την ως αποτέλεσμα της μείωσης της αγοραστικής δύναμης των καταναλωτών και κατά συνέπεια της σημαντικής πτώσης των πωλήσεων της εταιρείας κατά τα τελευταία τρία έτη.



Η εταιρεία θα μεταφέρει τον όγκο παραγωγής των εγκαταστάσεων όχι μόνο της  Πάτρας αλλά και της Θεσσαλονίκης, στις αντίστοιχες μονάδες του Σχηματαρίου, Βόλου και Ηρακλείου, ενώ θα συνεχίσει να λειτουργεί κέντρα διανομής και γραφεία για τις πωλήσεις και άλλες υπηρεσίες στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα.


Σύμφωνα με την ανακοίνωση της εταιρίας η μετάβαση στη νέα λειτουργική δομή θα επηρεάσει 30 εργαζόμενους.


Ωστόσο είναι δεδομένο ότι οι παράπλευρες συνέπειες για μια σειρά εμπλεκόμενων θα είναι ισχυρές.


Στόχος της εταιρίας με αυτή την κίνηση είναι «να βελτιώσει την αποδοτικότητα της, να μειώσει τα κόστη της και να συνεχίσει να συμβάλει στην ελληνική οικονομία και κοινωνία, προχωρά η Coca-Cola Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεως.»


ΠΗΓΗ: ΠΡΕΖΑ.TV

Αναδρομικό το «ψαλίδι» στους μισθούς..Aπο του Αγ.Βαλεντίνου..έτσι να νοιώσουμε τον ερωτισμό αναδρομικά..!

Η θέση σε εφαρμογή των ρυθμίσεων που είχαν ψηφιστεί για τα εργασιακά, με αναδρομική ισχύ από τις 14 Φεβρουαρίου, αποφασίστηκε με πράξη του σημερινού υπουργικού συμβουλίου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο βασικός μισθός θα υπολογίζεται με βάση τον ελάχιστο κλαδικό μισθό συνυπολογιζομένων των επιδομάτων ωρίμανσης, τέκνων, ανθυγιεινών και σπουδών. Οι ρυθμίσεις του υπουργείου Εργασίας για τη μείωση του κατώτατου μισθού κατά 22%, τις περικοπές 12% έως 20% σε κύριες-επικουρικές συντάξεις, καθώς και του υπουργείου Υγείας για τα φάρμακα (γενόσημα) και το ωράριο των φαρμακείων, αναμένεται να γίνουν νόμος του κράτους μέχρι την Τετάρτη

 Ειδικότερα, ο εργοδότης θα μπορεί αναδρομικά από τις 14 Φεβρουαρίου να προχωρήσει σε μείωση κατά 22% του κατώτατου μισθού στον ιδιωτικό τομέα και κατά 32% στους νέους έως 25 ετών, σύμφωνα με την πράξη υπουργικού συμβουλίου.
Για τις κλαδικές συμβάσεις που έχουν ήδη λήξει, δίνεται δυνατότητα 3 μηνών (έως τις 14 Μαΐου) για διάλογο μεταξύ εργαζόμενων και εργοδοτών για την υπογραφή νέας σύμβασης, ενώ για τις συμβάσεις που είναι ήδη σε ισχύ, η τρίμηνη μετενέργεια ισχύει από τη λήξη τους.

Εάν δεν υπογραφεί νέα σύμβαση σε αυτό το διάστημα, εξακολουθούν να ισχύουν μόνον ο βασικός μισθός και τα επιδόματα ωρίμανσης, τέκνων, σπουδών και επικίνδυνης εργασίας, εφόσον προβλέπονται.

Επίσης με την πράξη υπουργικού συμβουλίου «παγώνουν» από 14 Φεβρουαρίου οι ωριμάνσεις μέχρι το ποσοστό ανεργίας να διαμορφωθεί κάτω του 10%. Τέλος παύει η μονιμότητα στις ΔΕΚΟ.
Στη συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου έγινε συζήτηση και για την επιλεκτική χρεοκοπία, με κυβερνητικές πηγές να τονίζουν μετά τη συνεδρίαση ότι ήταν αναμενόμενη και πως δεν δημιουργεί καμία επίπτωση στην ελληνική οικονομία.

Επιπλέον, έγινε συζήτηση για τη συνάντηση που θα έχει αύριο στις Βρυξέλλες ο πρωθυπουργός Λουκάς Παπαδήμος με τον πρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, για την εξεύρεση κεφαλαίων για την ανάπτυξη και την επιτάχυνση της πορείας των επενδύσεων.

Όσον αφορά στη ματαίωση της Συνόδου Κορυφής της Ευρωζώνης της 2ας Μαρτίου, οι ίδιες πηγές επισήμαιναν ότι το αντικείμενο συζήτησης επρόκειτο να είναι ο μόνιμος μηχανισμός στήριξης και πως συνεπώς δεν επηρεάζει κατά κανέναν τρόπο τη χώρας μας η οποία έχει ενταχθεί σε ειδικό μηχανισμό.

Σύμφωνα με πληροφορίες, έγινε αποδεκτή η παραίτηση του Χρήστου Παπουτσή από τη θέση του υπουργού Προστασίας του Πολίτη, ενώ έως το τέλος της εβδομάδας αναμένεται και η ανακοίνωση της αντικατάστασής του. Στην αρχή της συνεδρίασης, ο κ. Παπαδήμος ευχαρίστησε τον πρώην υπουργό για το έργο του και ειδικότερα για το πρόγραμμα ολοκληρωμένης διαχείρισης των συνόρων.

Ακόμη, στο υπουργικό υπήρξε μια παρέμβαση για το «γενόσημο» από τον υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανδρέα Λοβέρδο, το οποίο, σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αποτελεί κυβερνητική απόφαση να προχωρήσει. Οι ίδιες πηγές επισήμαιναν ότι πρόκειται για υποχρέωση που απορρέει από το νέο μνημόνιο, η οποία είναι πολύ σημαντική ως προς την εξοικονόμηση πόρων και, παράλληλα, χωρίς επίπτωση στην υγεία των πολιτών.

Εξάλλου, ο αναπληρωτής υπουργός ΠΕΚΑ Νίκος Σηφουνάκης εισηγήθηκε το νομοσχέδιο για το νέο Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό




ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΦΛΩΡΙΝΗΣ ΚΑΤΑΦΕΡΕ ΝΑ ΜΑΤΑΙΩΣΕΙ ΤΟ ΚΑΡΝΑΒΑΛΙ - ΕΔΩ Ο ΚΟΣΜΟΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ!!

Ο Μητροπολίτης Φλώρινας τα  κατάφερε   τελικά να ματαιώσει τις καρναβαλικές εκδηλώσεις σ' ένα μικρό χωριό της Πτολεμαίδας, τη Γαλάτεια Εορδαίας. Ο Μητροπολίτης είχε φροντίσει να εκδώσει εγκύκλιο, στην οποία χαρακτήριζε ειδωλολατρικό το καρναβάλι καλώντας τους πιστούς να μην το τιμήσουν. Τελικά, όπως γράφει η «Καθημερινή» οι κάτοικοι προτίμησαν να μην έρθουν σε αντίθεση με τον Μητροπολίτη Θεόκλητο, καθώς τους απειλούσε ότι θα τους αφήσει χωρίς παπά.  


«Αυτό που κάνουμε εμείς εδώ και χρόνια έχει πανηγυρικό χαρακτήρα. Δεν προσβάλλουμε κανέναν. Το τελευταίο διάστημα, ο Μητροπολίτης διαμηνύει παντού ότι θα αφήσει το χωριό μας χωρίς παπά, εάν προχωρήσουμε στις αποκριάτικες εκδηλώσεις. Με το φόβο αυτό και για να μην έρθουμε σε κόντρα με την Εκκλησία, αποφασίσαμε να ματαιώσουμε τα σχέδιά μας για την τελευταία Κυριακή της Αποκριάς» δήλωσε στην εφημερίδα ο πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου της Γαλάτειας Πορφύριος Βουτάλης.



Στη Μητρόπολη Φλώρινας-μια περιοχή όπου είχε αφήσει στο στίγμα του ο περιβόητος Αυγουστίνος-  Ο Μητροπολίτης είχε μάλιστα πριν φροντίσει να διαβαστεί η εγκύκλιος του σε εκκλησίες που ανήκουν στην επικράτεια της Μητρόπολης.  «Η πατρίδα μας διέρχεται μεγάλη οικονομική κρίση. Περνά μια νέα κατοχή. Πολλοί συνάνθρωποί μας βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση. Άλλοι πεινούν και άλλοι κρυώνουν. Οι μισθοί και οι συντάξεις μειώνονται. Νέοι δυσβάστακτοι φόροι συνεχώς προστίθενται» αναφέρει η εγκύκλιος.

«Και εμείς, αντί να πέσουμε στα γόνατα και να παρακαλέσουμε τον Θεό να μας βοηθήσει, αντί να τρέξουμε και να μοιραστούμε τα αγαθά που μας χαρίζει ο Θεός με τους πτωχούς, ετοιμαζόμαστε να υποδεχθούμε τον ‘θεό καρνάβαλο’ και να κάψουμε τα λιγοστά χρήματά μας, αλλά και τα χιλιάδες ευρώ του κρατικού κορβανά στο βωμό του» καταλήγει η εγκύκλιος του κ. Θεόκλητου.
 
ΚΑΛΤΕΡΑ ΝΑ ΤΑ ΔΙΝΟΥΜΕ ΣΕ ΣΕΝΑ ΚΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟΝ ΧΟΥΒΑΡΝΤΑ ΜΕ ΞΕΝΑ ΣΩΒΡΑΚΑ ΜΕΤΑ!

ΠΗΓΗ: http://www.lifo.gr/now/society/7619

ΔΝΤ - Γερμανία μάς στέλνουν εκτός ευρώ, αφού μας στύψουν στην κυριολεξία!!

Μια δυσνόητη συμφωνία, που είναι έτοιμη να τορπιλιστεί από το ΔΝΤ, σχηματίστηκε τα ξημερώματα της Τρίτης. Έχει τόσες παγίδες και προϋποθέσεις, ώστε, κρίνοντας από την εξωφρενική πορεία που έχει πάρει η ύφεση, μπορεί να ανατραπεί πλήρως μέχρι τον Ιούνιο.
Βέβαια η πρώτη κρίσιμη περίοδος είναι το πρώτο δεκαπενθήμερο του Μαρτίου, όταν το Δ.Σ. του ΔΝΤ θα συνεδριάσει για να αποφανθεί εάν θα συμμετέχει κατά το ένα τρίτο στο νέο δάνειο που αναμένεται να λάβει η χώρα μας. Εάν κρίνουμε από τη στάση της επικεφαλής του Κριστίν Λαγκάρντ, τίποτε δεν είναι δεδομένο. Οι βλέψεις του Ταμείου κρύβονται πάντα πίσω από τη συνήθη δικαιολογία ότι οι αναπτυσσόμενες χώρες - μέλη του δεν θέλουν να βοηθήσουν άλλο την Ελλάδα.
Υποκρισία
Το λέμε αυτό διότι τα τελευταία εικοσιτετράωρα αξιωματούχοι του ΔΝΤ, με πρώτο και καλύτερο τον Πολ Τόμσεν, διέρρεαν προσεκτικά και μεθοδικά διάφορες ειδήσεις  – περί μη αναστρέψιμης πορείας για την Ελλάδα - ακόμη και κατά τη διάρκεια της κρίσιμης συνεδρίασης του Eurogroup, όπου Λαγκάρντ και Τόμσεν υποτίθεται ότι συμμετείχαν στις διαβουλεύσεις για την απόφαση περί του νέου πακέτου.
Αποκορύφωμα της υποκρισίας ήταν το γεγονός ότι περί τα μεσάνυχτα της Δευτέρας το ΔΝΤ διέρρευσε στους «Financial Times » έκθεση που έλεγε λίγο - πολύ ότι τα πράγματα στην Ελλάδα δεν σώζονται και ότι, ακόμη και όλα να πάνε ρολόι με το νέο πρόγραμμα, η χώρα μας θα χρειαστεί άλλα 50 δισ. ευρώ σε δάνειο, πέρα από αυτό που έχει συμφωνηθεί.
Η έκθεση υποτίθεται ότι ήταν «αυστηρά απόρρητη» και ανέλυε την οικονομική κατάσταση της Ελλάδας, έλεγε ότι το πρόγραμμα στήριξης της χώρας έχει εκτροχιαστεί πλήρως, ότι η ύφεση που θα δημιουργηθεί από τη δρακόντεια πολιτική λιτότητας θα είναι τόσο βαθιά ώστε δεν θα επιτρέψει την έξοδο της Ελλάδας από την παγίδα του χρέους μέσα στα επόμενα τρία χρόνια και ότι συνεπώς χρειάζονται νέα πακέτα στήριξης.
Βάσει ενός σεναρίου που περιλαμβάνει η έκθεση, το ελληνικό χρέος μέχρι το 2020 θα βρεθεί πολύ υψηλότερα από όσο υπολογίζεται, στο 160% του ΑΕΠ, έναντι στόχου για 120%. Σε αυτή την περίπτωση η Ελλάδα θα χρειαστεί πακέτο στήριξης 245 δισ. ευρώ, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ τα 170 δισ. ευρώ που προβλέπει η ευρωζώνη. Συγκεκριμένα η έκθεση του ΔΝΤ αναφέρει:
«Οι ελληνικές αρχές μπορεί να μην έχουν τη δυνατότητα να προχωρήσουν στις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις και στην προσαρμογή της πολιτικής με τον ρυθμό που οραματίζεται το βασικό σενάριο.
Ορισμένοι οικονομικοί παράγοντες μπορεί να αντισταθούν στη μεγαλύτερη ευελιξία των μισθών, η απελευθέρωση της αγοράς προϊόντων και υπηρεσιών ενδεχομένως να συνεχίσει να αντιμετωπίζει σθεναρές αντιδράσεις από τις ομάδες συμφερόντων κι οι μεταρρυθμίσεις για το επιχειρηματικό περιβάλλον ίσως βαλτώσουν από τις γραφειοκρατικές αναβολές».
Σύμφωνα με την έκθεση, προβληματισμός υπάρχει και για την ανταλλαγή ομολόγων που αναμένεται να ξεκινήσει στο πλαίσιο του PSI. Οι ιδιώτες καλούνται να ανταλλάξουν τα υφιστάμενα ελληνικά ομόλογα με νέα που έχουν εκδοθεί από το EFSF (30 δισ. ευρώ) και μακροπρόθεσμους τίτλους από το Ελληνικό Δημόσιο (70 δισ. ευρώ).
Στα όρια
Η   διαδικασία  δημιουργεί  μια ομάδα «προνομιούχων» ομολογιούχων, οι οποίοι θα λειτουργήσουν αποτρεπτικά στην προσέλκυση νέων επενδυτών όταν η Ελλάδα επιχειρήσει να βγει ξανά στις αγορές. «Είναι αβέβαιο πότε θα αποκατασταθεί η πρόσβαση στις αγορές τα χρόνια μετά την ολοκλήρωση του προγράμματος», αναφέρει το ΔΝΤ. Η διαρροή είχε τη σημασία της, καθώς έσπειρε προβληματισμούς στα  επιτελεία των χωρών - μελών της ευρωζώνης, που εκείνη την ώρα έκαναν το μεγάλο παζάρι στο Eurogroup. Μάλιστα έδωσε και λαβή στις σκληροπυρηνικές Ολλανδία, Γερμανία και Φινλανδία να τραβήξουν κι άλλο το σχοινί με το πρόσχημα «γιατί να δώσουμε λεφτά, αφού δεν θα γίνει τίποτε».
Αποτέλεσμα ήταν οι διαπραγματεύσεις να φθάσουν σε οριακό σημείο και η Ελλάδα να έρθει μια ανάσα πριν από την άτακτη πτώχευση. Οι Γερμανοί και το ΔΝΤ απαίτησαν από τους ιδιώτες επενδυτές - κυριολεκτικά στο παρά πέντε –  να αναλάβουν περισσότερα χρέη, θεωρώντας πως δεν υπήρχε περίπτωση ο Τσαρλς Νταλάρα να δεχθεί. Με αυτό τον τρόπο θα ερχόταν το ναυάγιο στη συμφωνία και οι αγορές θα έπαιρναν το...σήμα.
Όμως με την παρέμβαση των Γάλλων, του Ζαν Κλοντ Γιούνκερ και της Κομισιόν, ο Νταλάρα έκανε πίσω και έτσι υπήρξε η συμφωνία.
Το ΔΝΤ, παρ’ όλα αυτά, βγήκε αμέσως μετά και διά στόματος Λαγκάρντ άφησε να εννοηθεί ότι ακόμη όλα παίζονται. Η αμηχανία για το ότι το ΔΝΤ θα αποφασίσει για την Ελλάδα σε τρεις εβδομάδες, σε συνδυασμό με την «απόρρητη» έκθεση που διέρρευσε, έκανε τις αγορές να αγνοήσουν τη συμφωνία που επετεύχθη στο Eurogroup και να αρχίσουν το σφυροκόπημα.
Όλα δείχνουν, όπως έχουμε γράψει εδώ και εβδομάδες, ότι ΔΝΤ και Γερμανία έχουν αποφασίσει ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια πλήρη χρεοκοπία. Το θέμα - γι’ αυτούς - είναι απλώς... το πότε θα γίνει.
Απόφαση - λαιμητόμος
Δεν είναι βεβαίως μόνο οι κινήσεις πίσω από τις κλειστές πόρτες. Εάν διαβάσει προσεκτικά κάποιος το κείμενο της απόφασης του Eurogroup, θα διαπιστώσει ότι έχει διπλό νόημα.
Κι αυτό επειδή, παρότι όλοι έχουν διαπιστώσει την αδυναμία των μέτρων που ανακοινώνονταν εδώ και δύο χρόνια, επιμένουν ότι τώρα, με την ύφεση να χτυπάει κόκκινο, πρέπει να εφαρμόσουμε μέτρα και διαρθρωτικές αλλαγές που υποτίθεται ότι θα φέρουν ανταγωνιστικότητα και θα αντιμετωπίσουν την ύφεση, αλλά στην πραγματικότητα βυθίζουν τη χώρα στη φτώχεια.
Πέρα από αυτό, οι διαρθρωτικές αλλαγές που ζητούνται χρειάζονται τεχνογνωσία, η οποία δεν υπάρχει και, εάν υποθέσουμε ότι θα έρθει με την ασφυκτική εποπτεία, πάλι θα χρειαστούν χρόνια. Κι όμως, αξιώνουν από την Ελλάδα να τις υλοποιήσει μόλις σε μερικούς μήνες, παρότι γνωρίζουν ότι αυτή η τακτική θα έχει καταστροφικό αποτέλεσμα!
Καθώς λοιπόν οι ξένοι το ξέρουν καλά, επέβαλαν ρήτρα προτεραιότητας στην εξυπηρέτηση του χρέους σε σχέση με τις υπόλοιπες δαπάνες του Δημοσίου. Τι κρύβει πίσω της αυτή η ρήτρα; Ότι η χώρα ή θα κάνει ό,τι πρέπει (γι’ αυτούς) ή θα οδηγηθεί οικειοθελώς, υπό την πίεση της κοινωνικής αντίδρασης και της γενικευμένης δυσφορίας, στο αίτημα εξόδου από το ευρώ.
♦   Η Ελλάδα, βάσει της συμφωνίας, υποχρεούται το τελευταίο δεκαήμερο κάθε τριμήνου να γνωστοποιεί στον προσωρινό μηχανισμό (EFSF) το ποσό που απαιτείται για τόκους και λήξεις δανείων του στενού και ευρύτερου δημόσιου τομέα (ΔΕΚΟ, ΟΤΑ κ.ά.) το τρίμηνο που ακολουθεί.
♦ Ακολούθως η κυβέρνηση και η τρόικα θα συνεννοούνται για το μέρος του ποσού που θα καλυφθεί από τη δόση του δανείου και για εκείνο που αναλογεί στην Ελλάδα.
Τα αναλογούντα ποσά θα κατατίθενται σε ειδικό λογαριασμό της Τράπεζας της Ελλάδος και θα «κλειδώνουν» για την εξυπηρέτηση του χρέους. Η Ελλάδα, μάλιστα, δεσμεύεται να νομοθετήσει την κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση του χρέους σε σχέση με τις υπόλοιπες δαπάνες του Δημοσίου, με ανοιχτό το ενδεχόμενο να χρειαστεί και πρόβλεψη φρένου χρέους στο Σύνταγμα, όπως έπραξε ήδη η Ισπανία.
Με την παραπάνω διαδικασία θεωρείται πως μειώνεται σημαντικά η απειλή χρεοκοπίας της Ελλάδας έναντι των δανειστών, παραμένει όμως ο κίνδυνος εσωτερικής στάσης πληρωμών.
Έτσι, η Ευρώπη διασφαλίζει ότι δεν θα βρεθεί πάλι αντιμέτωπη με την απειλή χρεοκοπίας της χώρας, παρά μόνο αν η τελευταία αποφασίσει, υπό συνθήκες εντεινόμενης ύφεσης και γενικευμένης κοινωνικής αντίδρασης, να ζητήσει την έξοδό της από το ευρώ, προχωρώντας ταυτόχρονα σε στάση πληρωμών του δημοσίου χρέους.
Ο προϋπολογισμός ...τρύπησε πριν αρχίσει η εφαρμογή του
Το γεγονός βέβαια ότι με τη διενέργεια του PSI το σύνολο σχεδόν του ελληνικού χρέους μεταφέρεται σε αγγλικό δίκαιο δεν αφήνει και πολλά περιθώρια νέας αναδιάρθρωσης. Άρα, αργά η γρήγορα, οι πιέσεις θα είναι τέτοιες ώστε εμείς οι ίδιοι θα... παρακαλάμε να βγούμε από το ευρώ. Ήδη τα επιτελεία των χωρών της Ε.Ε. εργάζονται και οχυρώνονται προς αυτή την κατεύθυνση, ώστε να έχουν το μικρότερο δυνατό κόστος από μια τέτοια εξέλιξη.
Οι αριθμοί δείχνουν ότι η Ελλάδα βαδίζει με μαθηματική ακρίβεια προς τα εκεί. Ο αναθεωρημένος προϋπολογισμός του 2012 δείχνει ότι μέσα σε έναν μόνο μήνα δημιουργήθηκε μαύρη τρύπα άλλων 3 δισ. ευρώ στα έσοδα. Δηλαδή η εφαρμογή του προϋπολογισμού φέτος δεν έχει ακόμα καν αρχίσει και ήδη... ναυάγησε! Αυτό συνεπάγεται ότι θα χρειαστούν νέα μέτρα ώστε να κλείσει η τρύπα. Για την ακρίβεια προβλέπονται «εξοικονομήσεις»:
♦ 100 εκατ. ευρώ από τις δαπάνες του υπουργείου Εθνικής  Άμυνας.
♦ 300 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις για προγράμματα εξοπλισμού των Ενόπλων Δυνάμεων.
♦  50 εκατ. ευρώ από τις αποζημιώσεις εφημεριών των γιατρών του ΕΣΥ.
♦ 43 εκατ. ευρώ από πολυτεκνικά επιδόματα.
♦ 25 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις του υπουργείου Πολιτισμού και Τουρισμού για επιχορηγήσεις.
♦  26 εκατ. ευρώ από τις επιχορηγήσεις που παρέχει το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
♦ 60 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης για χρηματοδοτούμενα προγράμματα από το Ευρωπαϊκό Γεωργικό Ταμείο Αγροτικής Ανάπτυξης.
♦ 65 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις του υπουργείου Παιδείας.
♦  205 εκατ. ευρώ από τις περικοπές στα ειδικά μισθολόγια.
♦  386 εκατ. ευρώ από την περικοπή των επικουρικών συντάξεων.
♦ 576 εκατ. από τον περιορισμό της φαρμακευτικής δαπάνης.
♦ 66 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις του υπουργείου Οικονομικών για συντάξεις δημοσίων λειτουργών.
♦  15,4 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις του υπουργείου Εργασίας για επιχορήγηση στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ   για τον κλάδο σύνταξης του ΤΑΠ - ΟΤΕ.
♦  21,3 εκατ. ευρώ από τις πιστώσεις για αντιπαροχή έναντι της ενσωματωμένης στη ΔΕΗ περιουσίας των τομέων ασφάλισης προσωπικού ΔΕΗ.
♦ 400 εκατ. ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων.
Στο παραπάνω ποσό πρέπει να προστεθούν και περικοπές 1% στις δαπάνες για λειτουργικά έξοδα, μετακινήσεις και προμήθειες σε όλα τα υπουργεία πλην του υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Και όλα αυτά γνωρίζοντας ότι το αποτέλεσμα θα είναι μηδαμινό...


ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

Και κούρεμα και ξεβράκωμα!

Η (κυρίως πολιτική) απόφαση που ελήφθη στο Eurogroup της Δευτέρας την Τρίτη τα ξημε­ρώματα είναι άγνωστο αν θα φτάσει έως το τέλος εφαρμο­ζόμενη, διότι οι προϋποθέσεις που τίθενται είναι αρκετές. Θε­ωρητικά η ελληνική κυβέρνηση κατάφερε το «κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τό­τε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το 75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων.
Στους ιθαγενείς είπαν ότι διαπραγ­ματεύτηκαν σκληρά με τους ξένους και ισχυρούς κατόχους ομολόγων. Αυ­τό που εννοούν να μην τους λένε είναι ότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό. Ποιοι θα επωμιστούν το κόστος;
♦ Οι ελληνικές τράπεζες, οι οποίες όμως θα αποζημιωθούν.
♦ Τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία, τα οποία δεν θα αποζημιωθούν.
♦ Οι Έλληνες αποταμιευτές και επι­χειρήσεις, οι οποίοι ίσως αποζημιω­θούν εν μέρει.
Αντιθέτως η ΕΚΤ και οι κεντρικές τράπεζες των χωρών της ευρωζώνης θα χάσουν ελάχιστα.
Το άλλο που υποτίθεται ότι πήρε η Ελλάδα είναι το νέο δάνειο των 130 δισ. ευρώ. Μόνο που για να το πάρει θα πρέπει να ολοκληρωθεί το «κούρε­μα», κάτι για το οποίο οι αμφιβολίες διεθνώς δεν είναι λίγες. Έστω όμως ότι πράγματι ολοκληρώνεται. Το αποτέλε­σμα, με το νέο δάνειο, θα είναι όχι μό­νο ένα υψηλότερο χρέος, αλλά και η αντικατάσταση του εσωτερικού και στο ελληνικό δίκαιο χρέους με νέο, ακόμη μεγαλύτερο και υπηγμένο στο δίκαιο των δανειστών: το αγγλικό. Χωρίς δυ­νατότητα περαιτέρω μείωσής του.
Αν αυτά είναι τα... κέρδη, φαντα­στείτε τι θα σημαίνουν οι απώλειες.
1. Η πρώτη απώλεια, σε επίπεδο κυ­ριαρχίας, είναι η δημιουργία του «ει­δικού ταμείου» για την κατά προτε­ραιότητα - έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους - αποπληρωμή του ελληνικού δημόσι­ου χρέους, υπό τη διαχείριση της τρό­ικας.
Στο «ταμείο» αυτό (λογαριασμός στην Τράπεζα της Ελλάδος) θα κατα­τίθενται όχι μόνο τα χρήματα του νέου δανείου, αλλά και τα έσοδα από τη φορολογία, από το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας, από το πρόγραμ­μα «Ήλιος» - αν ποτέ υλοποιηθεί -κ.λπ.
2. Η δεύτερη απώλεια, σε επίπεδο κυ­ριαρχίας, είναι η ακόμη πιο ασφυκτι­κή εποπτεία της τρόικας - με αυστη­ρότερους ελέγχους, με τοποθέτηση επιτρόπων σε κάθε υπουργείο - ώστε να διασφαλίζεται πως κυβέρνηση και υπουργεία δεν θα δαπανούν ούτε σεντ που μπορεί να λείψει από τους δανειστές.
3. Αυτή δε η προτεραιότητα θα κα­τοχυρωθεί πρώτα με νόμο και ύστε­ρα συνταγματικά μετά τον Μάιο του 2013.
Προφανώς δεν είναι υπερβολικός ο χαρακτηρισμός από τους «Financial Times», προ ημερών, της χώρας μας ως της «πρώτης αποικίας της ευρωζώνης».
♦ Στο πεδίο της οικονομίας οι διεθνείς τοκογλύφοι «κατάσχουν» περιουσία και φορολογία και καταλαμβάνουν το κράτος διαλύοντάς το.
♦ Στο πεδίο της πολιτικής καθιστούν τη νυν και τις επόμενες κυβερνήσεις και τους υπουργούς τους φερέφωνα των επιτρόπων.
♦ Στο πεδίο της κοινωνίας καταδικά­ζουν σε πολυετή φτώχεια, με δικαιώ­ματα δουλοπαροίκων, το σύνολο του ελληνικού λαού – πλην ίσως εκείνων που προθύμως θα υπηρετήσουν το νέο καθεστώς ή θα καταφύγουν στο οργα­νωμένο έγκλημα.
♦ Στο πεδίο των θεσμών είναι κορυ­φαία παραχώρηση, την οποία έχει ήδη κάνει η Ισπανία, η συνταγματοποίηση της κυριαρχίας των δανειστών επί της Ελλάδας και του ελληνικού λαού.
Καταιγίδα νόμων
Μετά την επικοινωνιακή καταιγίδα με στόχο να βαφτεί άσπρη η κατάμαυ­ρη πραγματικότητα και τους πανηγυ­ρισμούς για τη... μεγάλη επιτυχία της «διάσωσης» άρχισε στη Βουλή με κα­τεπείγουσες διαδικασίες η... βρόμικη δουλειά: Η «νομιμοποίηση» του νέου «μνημονίου» με τους εφαρμοστικούς νόμους (καμιά... ογδονταριά σε πρώτη φάση), οι οποίοι θα θεσμοθετήσουν τη μετατροπή της χώρας στο πρώτο προτεκτοράτο της ευρωζώνης.
Τα νομοσχέδια (θα) εμφανίζονται στη Βουλή με καταιγιστικούς ρυθμούς και αναρωτιόμαστε τι απ’ όλα αυτά θα προλάβουν να διαβάσουν αυτοί που θα τα υπερψηφίσουν, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Έχουμε, λοιπόν, και λέ­με:
1. Από χθες άρχισε στην Επιτροπή Κοι­νωνικών Υποθέσεων η συζήτηση του νόμου αρμοδιότητας των υπουργείων Υγείας και Εργασίας.
2. Σήμερα, με κατεπείγουσα διαδικα­σία, ψηφίζεται στην Ολομέλεια της Βουλής το νομοσχέδιο για το PSI, το οποίο έχει ήδη εγκριθεί από το Υπουρ­γικό Συμβούλιο.
3. Το Υπουργικό έχει ήδη εγκρίνει το νομοσχέδιο για όλες τις «προαπαιτού­μενες ενέργειες» σχετικά με τα δημο­σιονομικά μέτρα, τη δημοσιονομική και φορολογική διοίκηση, συνταξιοδο­τικές και ασφαλιστικές διατάξεις και τον πρόσθετο προϋπολογισμό, καθώς επίσης και τροπολογίες για τα ερευνη­τικά ιδρύματα.
4. Το νομοσχέδιο για τις μειώσεις σε κύριες και επικουρικές συντάξεις κατατέθηκε ήδη και θα ψηφιστεί την ερ­χόμενη Τρίτη με τον χαρακτήρα του επείγοντος.
5. Άλλο ένα νομοσχέδιο, του υπουρ­γείου Υγείας, που περι­λαμβάνει και τη ρύθ­μιση  του   υπουργεί­ου     Εργασίας  για την  ενοποίηση των επικουρικών  ταμεί­ων, θα ψηφιστεί  έως την  ερχόμενη Τετάρτη. Συνοψίζοντας: Μέσα στη σκόνη που σηκώνουν οι πανηγυρίζοντες και τα φερέφωνά τους περί «σωτηρίας» της χώρας οι «σωτήρες» ολοκληρώνουν στα γρήγορα τη δουλειά κόβοντας μι­σθούς, συντάξεις, δαπάνες για την υγεία, την παιδεία, με απολύσεις στο Δημόσιο, ξεπούλημα και παράδοση των κλειδιών της χώρας στους επιτρό­πους που συντόμως θα εγκατασταθούν στα υπουργεία, δίπλα (για να μην πού­με μέσα) στα υπουργικά γραφεία.
Μέσα σε αυτό το χάος οι συγκυβερνώντες  δεξιοσοσιαλίζοντες προσπαθούν να σώσουν το (πολιτικό) τομάρι τους, να λύσουν εσω­κομματικούς   λογαρια­σμούς, να αποφύγουν το ενδεχόμενο του καπελώματος από τυ­χόν «αρίστους» τύπου Παπαδήμου και πάει λέγοντας.
Όλοι μαζί...
Στο πλαίσιο αυτό και μέσα στον Μάρτιο το ΠΑΣΟΚ σκοπεύει να ξε­μπερδεύει με τον ΓΑΠ (καλά ξεμπερ­δέματα!). Ο Σαμαράς επιχειρεί να ανοί­ξει την αγκαλιά του για να χωρέσει μέ­σα όχι μόνο τον Βορίδη και τον Άδωνι, αλλά και την Ντορούλα (και, γιατί όχι, ακόμη και τον Καρατζαφέρη), προκει­μένου να δημιουργηθεί η «μεγάλη πα­ράταξη» που θα διεκδικήσει την επό­μενη (δια)κυβέρνηση του τόπου.
Όμως, όσο κι αν είναι μεγάλη η αγκαλιά του προέδρου, δύσκολα θα μαντρώσει τους δεξιούς ψηφοφό­ρους, οι οποίοι αδυνατούν να κατανο­ήσουν πώς είναι δυνατόν να σώζονται καταστρεφόμενοι...
Κάπως έτσι, λοιπόν, στα γρήγορα και πριν ο κόσμος πάρει χαμπάρι ότι αυτήν ακριβώς την περίοδο θεσμο­θετείται η καταστροφή και δένεται η χώρα χειροπόδαρα για τις επόμενες δεκαετίες, το εγχώριο πολιτικό κατε­στημένο, λειτουργώντας ως δεσμο­φύλακας, προετοιμάζεται για εκλο­γές ελπίζοντας ότι θα εξέλθει ανα­βαπτισμένο και τροπαιούχο από την εκλογική διαδικασία.
Βέβαια, αν οι μετρήσεις δείξουν ότι τα κουκιά δεν βγαίνουν, τότε υπάρχει και η δοκιμασμένη τακτική της πα­ράτασης του πρωθυπουργικού βίου του... Παπαδήμου. Μέχρι να σαπίσουν όλοι μαζί. Μετά... βλέπουνε. Έτσι κι αλλιώς τα σώβρακα ήδη τους τα έχουν πάρει...





ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΣΟΥΡΓΕΛΟ ΚΑΙ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ!ΚΑΙ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ ΑΠΟ ΤΑ ΜΜΕ!

Στην Αθήνα οι συναποτελούντες τη συγκυβέρνηση υπό τον Παπαδήμο πανηγυρίζουν. Κανείς σοβαρός άνθρωπος στον κόσμο, ωστόσο, δεν θα μπορούσε να συμμερίζεται τις θριαμβολογίες των μόνιμων καρναβαλιστών της πολιτικής μας ζωής. Ούτε θα ήταν δυνατόν μια συμφωνία χρεοκοπίας, όπως αυτή του τελευταίου Eurogroup, να θεωρείται με κάποιον τρόπο «βιώσιμη». Με εξαίρεση αυτούς που την επέβαλαν...
Τι ακριβώς αποφάσισαν οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης για την Ελλάδα:
● «Κούρεμα» των ομολόγων εις χείρας ιδιωτών ώστε αυτό να φτάσει το 2020, υποτίθεται, στο 120,5% του τότε ΑΕΠ. Το ύψος των απωλειών θα φτάσει σε σύνολο το 75% της πραγματικής αξίας των ομολόγων. Βεβαίως η διαπραγμάτευση έγινε με τους ξένους κατόχους ομολόγων, παρότι το μεγαλύτερο κόστος θα υπάρξει στο... εσωτερικό.
● Έτσι οι χασούρηδες θα είναι ελληνικές τράπεζες (που θα αποζημιωθούν), ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία και Έλληνες αποταμιευτές και επιχειρήσεις (που δεν θα αποζημιωθούν), την ώρα που οι Ευρωπαίοι και η κυβέρνηση Παπαδήμου πανηγυρίζουν προκαταβολικά ότι επέβαλαν «κούρεμα» στους ξένους δανειστές.
● Εν συνόλω η ΕΚΤ και οι άλλες κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης θα χάσουν μόλις 3,2 δισ. ευρώ, όταν τα ελληνικά ασφαλιστικά ταμεία π.χ. θα χάσουν πολλαπλάσια, με τρομακτικές επιπτώσεις στις συντάξεις, χωρίς επί της ουσίας να αποζημιωθούν.
● Ο επιπλέον δανεισμός της Ελλάδας θα είναι 130 δισ. ευρώ – τμηματική καταβολή έως το 2014. Δηλαδή η μείωση του χρέους – σε μεγάλο βαθμό εσωτερικού και στο ελληνικό δίκαιο – θα αντικατασταθεί με νέο χρέος, ακόμη μεγαλύτερο από το προηγούμενο και στο δίκαιο των δανειστών: το αγγλικό.
Ως... αντάλλαγμα για την υποτιθέμενη «σωτηρία» της, η Ελλάδα έδωσε, πέρα από όλα όσα έχει ήδη δώσει σε επίπεδο λιτότητας, ύφεσης, χαμένων δικαιωμάτων και θέσεων εργασίας, συνολικής εξαθλίωσης των Ελλήνων και όσα άλλα γνωρίζουμε:
● Τη δημιουργία ειδικού ταμείου για την κατά προτεραιότητα – έναντι όλων των άλλων υποχρεώσεων του ελληνικού κράτους – αποπληρωμή του ελληνικού δημόσιου χρέους, υπό τη διαχείριση της τρόικας.
● Τη συμπερίληψη σε αυτό το ταμείο, εκτός των νέων δανεικών, και εσόδων προερχόμενων από τη φορολογία και από το ξεπούλημα της περιουσίας. Άλλωστε μπορεί ο νυν επικεφαλής του ταμείου Κ. Μητρόπουλος να γκρινιάζει ότι δεν μπορεί να προχωρήσει με τους επιθυμητούς ρυθμούς το ξεπούλημα, ωστόσο το ταμείο είναι ήδη εδώ...
● Την ακόμη πιο ασφυκτική εποπτεία της τρόικας – με μόνιμη παρουσία της στην Αθήνα, με τοποθέτηση επιτρόπων σε κάθε υπουργείο, για άγνωστο χρονικό διάστημα – ώστε να διασφαλίζεται πως, σε επίπεδο κυβέρνησης και υπουργείων, δεν θα γίνεται καμία δαπάνη πριν συγκεντρωθούν τα απαραίτητα κεφάλαια για το «ταμείο χρέους».
● Τη νομική κατοχύρωση της προτεραιότητας αποπληρωμής του χρέους με νόμο και, εν συνεχεία, με συνταγματική αναθεώρηση, η οποία θα μπορεί να γίνει από τον Μάιο του 2013 και ύστερα.
Ο χαρακτηρισμός της Ελλάδας, προχθές, από τον Βόλφγκανγκ Μίνχαου των Financial Times ως της «πρώτης αποικίας της ευρωζώνης» είναι μάλλον επιεικής, αφού στο οικονομικό επίπεδο η Ελλάδα επιστρέφει στη δεκαετία του 1940, αλλά στο πολιτικό πηγαίνει μέχρι τον 19ο αιώνα, όταν οι ξένες δυνάμεις επέβαλλαν τη μορφή του πολιτεύματος και το πρόσωπο του μονάρχη.
Αυτά όμως είναι απλώς λεπτομέρειες και για τον Παπαδήμο και για τον Βενιζέλο και για τον Παπανδρέου και για τον Σαμαρά.
Σιγά τα ωά όταν πρόκειται, ακόμη μια φορά, να... σωθεί η χώρα. Η οποία βεβαίως από τον περασμένο Ιούνιο διαρκώς «διασώζεται» «μειώνοντας το χρέος της» και πληρώνοντας βαρύτατο τίμημα σε επίπεδο οικονομίας, πολιτικής και κοινωνίας, χωρίς ακόμη να έχει... σωθεί.
Και πώς να σωθεί όταν ακόμη και ο... Στέφανος Μάνος, ο νεοφιλελεύθερος «δεινόσαυρος» της πολιτικής μας σκηνής, εξίσταται λέγοντας μια απλούστατη... αλήθεια: το χρέος στο 120% του ΑΕΠ, το οποίο υποτίθεται ότι προσπαθούν να επιτύχουν οι Βενιζελοπαπαδήμοι, δεν έχει καμιά πιθανότητα να είναι βιώσιμο. «Μας κοροϊδεύουν» λέει ο Μάνος.

Πολιτική αμφισβήτηση
Η εμπιστοσύνη στην όποια αποτελεσματικότητα της νέας συμφωνίας είναι σχεδόν μηδενική καταρχάς σε πολιτικό επίπεδο:
1. Το ΔΝΤ – αν και στο πρώτο δάνειο, όπως και στη στήριξη Ιρλανδίας και Πορτογαλίας – είχε συμμετάσχει με το 30%, τώρα περιορίζεται σε μόλις 10% (13 δισ. ευρώ). Λογικό, αν συνυπολογίσουμε ότι το Ταμείο δεν θεωρεί πως η ευρωπαϊκή συμφωνία είναι ποτέ δυνατόν να καταστήσει το ελληνικό δημόσιο χρέος «βιώσιμο».
2. Η επικεφαλής του ΔΝΤ Κριστίν Λαγκάρντ: «Υπάρχουν πτωτικοί κίνδυνοι. Αυτό είναι σαφές. (...) Η ελληνική οικονομία πρέπει να γίνει πιο ανταγωνιστική, με ευρείες μειώσεις μισθών, ώστε να αυξηθούν οι εξαγωγές για να ανακάμψει. Η ανάπτυξη μέσω των εξαγωγών, όμως, μπορεί να υλοποιηθεί σε αρκετά χρόνια. Εν τω μεταξύ, οι μειώσεις των μισθών θα εμβαθύνουν την ύφεση, καθιστώντας το βάρος των χρεών ακόμη πιο δύσκολο».
3. Η τρόικα επίσης αμφισβητεί τη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους σύμφωνα με έκθεσή της, η οποία περιλαμβάνει το απολύτως λογικό σενάριο να αποτύχει και αυτό – όπως και το πρώτο – πρόγραμμα λιτότητας και τελικά το χρέος της Ελλάδας, αντί να μειωθεί στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020, να βρίσκεται κάπου στη... στρατόσφαιρα του 160%. Ως εκ τούτου κάνει λόγο για πρόσθετη χρηματοδότηση κατά 50 δισ. ευρώ, ενώ το ΔΝΤ ανεβάζει την «αναγκαία στήριξη» έως και το σύνολο των... 245 δισ.
Αν λοιπόν οι ίδιοι οι επιτηρητές, δανειστές κ.λπ. βλέπουν από αυτή τη σκοπιά και με τέτοια σενάρια την εξέλιξη του χρέους, τότε μπορεί κάποιος να καταλάβει την αξία των διακηρύξεων και δεσμεύσεων Παπαδήμου, Βενιζέλου κ.λπ.
Σε αυτή την περίπτωση μάλλον ο ειλικρινέστερος ήταν ο... Σαμαράς, ο οποίος από όλη τη συμφωνία βρήκε να τονίσει ότι ανοίγει τον δρόμο σε εκλογές. «Καθένας με τον πόνο του» θα πείτε. Και θα έχετε δίκιο...

Αμφισβήτηση από τα ΜΜΕ
Αλλά και σε επίπεδο ΜΜΕ το άρωμα που έμεινε από τη συμφωνία είναι αρνητικό ως προς το όποιο αποτέλεσμα θα μπορούσε να έχει, αφού δεν υπάρχει σοβαρός άνθρωπος που να δίνει την ελάχιστη σημασία στους ψοφοδεείς πανηγυρισμούς της συγκυβέρνησης.
Άλλωστε κανείς δεν πιστεύει ούτε στη βιωσιμότητα του ελληνικού χρέους ούτε στην πιθανότητα να εφαρμοστεί ανεμπόδιστα και αδιαμαρτύρητα το φονικό κράμα λιτότητας, πλήρους απώλειας της εθνικής κυριαρχίας και εξαθλίωσης ενός ολόκληρου λαού. Ας δούμε μερικά παραδείγματα:
● Η γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung θεωρεί ότι η Ελλάδα, πληρώνοντας ακριβά το δάνειο των 130 δισ., «έχασε την κυριαρχία της ως ανεξάρτητο κράτος».
● Η γαλλική εφημερίδα Monde αμφισβητεί τόσο την αξιοπιστία της συμφωνίας όσο και το ότι η συμμετοχή των ιδιωτών στο PSI θα φθάσει τελικά τα ζητούμενα 107 δισ. ευρώ, αλλά και το αν το Διεθνές Χρηματοοικονομικό Ινστιτούτο (IIF) του Νταλάρα θα εκπροσωπήσει τελικά τους ιδιώτες πιστωτές που διατείνεται ότι εκπροσωπεί.
[Άλλωστε σημαντικά κερδοσκοπικά κεφάλαια του εξωτερικού ήδη έχουν φύγει από τη διαπραγμάτευση και αρκετοί εκφράζουν αμφιβολία για το αν θα συγκεντρωθεί η συμμετοχή του 66,6% των πιστωτών ώστε να συμφωνήσουν στην ενεργοποίηση των ρητρών αναγκαστικής συμμετοχής που νομοθετεί η συγκυβέρνηση ώστε να προκύψει η... αναγκαστική χρεοκοπία με την οποία απειλεί...].
● Η γαλλική εφημερίδα Les Echos θεωρεί επίσης ότι «το δεύτερο πακέτο διάσωσης της Ελλάδας δεν αίρει τις αμφιβολίες για τη βιωσιμότητά του».
● Το αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Bloomberg μεταδίδει ότι «η διάσωση της Ελλάδας αφήνει υπαρκτό τον κίνδυνο χρεοκοπίας όχι μόνο της Ελλάδας αλλά ολόκληρης της Ευρώπης, καθώς βαθαίνει η ύφεση».
● Πάλι το Bloomberg: «Ακόμη ωστόσο η Ελλάδα εξακολουθεί να κουβαλά το βάρος του χρέους, υπογραμμίστηκε από την ανάλυση ειδικών της Ε.Ε. και του ΔΝΤ, οι οποίοι επεσήμαναν όλα όσα θα μπορούσαν να πάνε εκτός προβλέψεων δεδομένου ότι η χώρα δεν μπορεί να βγει από τα δημοσιονομικά δεινά μέσω ανάπτυξης που θα μπορούσε να προκληθεί από την υποτίμηση του νομίσματος. Δεδομένων των κινδύνων, η επιτυχία του προγράμματος εξακολουθεί να είναι αμφισβητήσιμη».
● Το αμερικανικό πρακτορείο ειδήσεων Reuters θεωρεί ότι το σχεδιασθέν σύστημα διάσωσης «δύσκολα θα δουλέψει και θα αποφέρει τα προσδοκώμενα».
● Το βρετανικό κανάλι BBC μιλά για «επαμφοτερίζουσες αντιδράσεις των αγορών στη συμφωνία για την Ελλάδα».
● Η αμερικανική εφημερίδα New York Times επισημαίνει πως «οι αμφιβολίες για την ικανότητα της Ελλάδας να εξυπηρετεί σε βάθος χρόνου το χρέος της παραμένουν, σε σημείο που αναρωτιέται κανείς αν θα απαιτηθεί και νέο πακέτο διάσωσης».
● Η αμερικανική εφημερίδα Wall Street Journal εκτιμά: «Η συμφωνία διάσωσης της Ελλάδας και απομείωσης του χρέους της θα αφήσουν τη χώρα με τεράστιες δανειακές υποχρεώσεις, ενώ η εφαρμογή των μέτρων που αποφασίστηκαν συνιστούν προκλήσεις που πιθανώς θα εκτροχιάσουν το πρόγραμμα και θα εμποδίσουν την επάνοδο της ελληνικής οικονομίας στο δρόμο της ανάπτυξης».
● Η Wall Street Journal και πάλι: «Εξακολουθούν να υπάρχουν αμφιβολίες ως προς το εάν η Ελλάδα θα μπορέσει να ανταποκριθεί στους φιλόδοξους στόχους της συμφωνίας. Οικονομικοί αναλυτές επισημαίνουν ότι υπάρχουν μακροπρόθεσμα ερωτήματα για την ικανότητα της Ελλάδας να αποπληρώσει τις υποχρεώσεις της ακόμη και μετά τη μείωση του χρέους».
● Η βρετανική εφημερίδα The Telegraph γράφει: «Η Ελλάδα είναι καταδικασμένη να εξαρτάται από τους χορηγούς της στην Ευρωζώνη, με αντάλλαγμα υποσχέσεις για λιτότητα και μεταρρυθμίσεις τις οποίες δεν μπορεί να πραγματοποιήσει».
● Το γερμανικό περιοδικό Spiegel σημειώνει ότι τις επόμενες εβδομάδες θα φανεί εάν η συμφωνία θα αποδώσει, καθώς μέχρι τις αρχές Μαρτίου θα γίνει γνωστό εάν θα συμμετάσχει επαρκής αριθμός ιδιωτών στο συμφωνηθέν κούρεμα του ελληνικού χρέους.
● Η βρετανική εφημερίδα Financial Times ενισχύει τον προβληματισμό του Spiegel, καθώς μιλάει για αιφνιδιασμό των ιδιωτών κατόχων ελληνικών ομολόγων: «Οι διαπραγματευτές πίστευαν ότι είχαν καταλήξει σε συμφωνία με τους αξιωματούχους τον προηγούμενο μήνα, βάσει της οποίας η μακροπρόθεσμη αξία των ομολόγων τους θα μειωνόταν κατά 72%. Τώρα, όμως, αποφασίστηκε εκτός από την ανταλλαγή των ομολόγων και σημαντικά χαμηλότερο επιτόκιο που περιγράφεται ως σημαντικά κατώτερο των τιμών της αγοράς».
● Το βρετανικό περιοδικό Economist (στήλη «Καρλομάγνος»): «Η ευρωζώνη υποστηρίζει ότι έχει ένα ευρύ σχέδιο για να επανέλθει η ελληνική οικονομία σε σωστή πορεία. Η διαρροή της ανάλυσης βιωσιμότητας του χρέους από την τρόικα καθιστά σαφές ότι και το δεύτερο πακέτο στήριξης μπορεί να αποτύχει. Βάσει του απαισιόδοξου σεναρίου, εάν δηλαδή η Ελλάδα δεν εφαρμόσει τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, ο λόγος χρέους θα παραμείνει στο 160% του ΑΕΠ το 2020. Η πολιτική της επιβολής ενός νέου προτεκτοράτου στην Ελλάδα μπορεί να γίνει ακόμη πιο επικίνδυνη».

Αμφισβήτηση από τις αγορές
Στο ίδιο μήκος κύματος, δηλαδή των επιφυλάξεων για την απόφαση του Eurogroup για την Ελλάδα, κινούνται και πολλοί... κατ’ εξοχήν ενδιαφερόμενοι – και βεβαίως... ειδικοί – της αγοράς.
1. Ο Γερμανός καθηγητής Οικονομικών Μαξ Ότε θεωρεί πως «η Ελλάδα είναι χρεοκοπημένη και θα παραμείνει χρεοκοπημένη και αυτά τα 100 δισ., που δεν αποτελούν το 50% του συνολικού ελληνικού κρατικού χρέους, αλλά στην καλύτερη περίπτωση το 25% ή 30%, δεν επαρκεί. Θα χρειαζόμασταν ένα κούρεμα 200 δισ. επί του συνολικού ελληνικού κρατικού χρέους, που σημαίνει το 60% ή 70% και τότε η Ελλάδα θα είχε μια πιθανότητα να εξέλθει από την κρίση».
«Δεν διασώσαμε την Ελλάδα – η Ελλάδα αυτή τη στιγμή βυθίζεται στο χάος – αλλά εδώ και δύο χρόνια διασφαλίζουμε ότι η Ελλάδα θα συνεχίσει υπάκουα να καταβάλλει τα επιτόκιά της στα μεγάλα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα».
2. Οι άνθρωποι της Barclays Capital, ανησυχώντας για την εφαρμογή του PSI και το ποσοστό συμμετοχής, το οποίο θα μπορούσε να οδηγήσει σε πιστωτικό γεγονός, θεωρούν πως το ενδεχόμενο ελεγχόμενης χρεοκοπίας της Ελλάδας δεν μπορεί να αποκλειστεί τελείως.
3. Στην Deutsche Bank είναι βέβαιοι ότι το επόμενο διάστημα – έως την 20ή Μαρτίου – ενδεχόμενο χρεοκοπίας δεν υπάρχει, αλλά χαρακτηρίζουν «βραχυπρόθεσμη επιτυχία» τη συμφωνία του Eurogroup.
4. Η ING εκτιμά πως η ανακούφιση δεν αναμένεται να κρατήσει πολύ, αφού ο συνδυασμός περαιτέρω λιτότητας, κοινωνικής αναταραχής και ευρωπαϊκής ανυπομονησίας μπορεί να γίνει εκρηκτικός.
5. Κατά τη Morgan Stanley, εξακολουθούν να υπάρχουν κίνδυνοι και για την εφαρμογή του προγράμματος και για την πολιτική κατάσταση στην Ελλάδα εν όψει των εκλογών.

Συμπέρασμα
Ολόκληρος ο πλανήτης βοά για την ποιότητα και το είδος της συμφωνίας στο τελευταίο Eurogroup. Στην Ελλάδα Βενιζέλος και Παπαδήμος πανηγυρίζουν επειδή προσέφεραν στους ισχυρούς ξένους δανειστές της χώρας το τεράστιο μπόνους της πλήρους απαλλαγής από το κόστος της αναδιάρθρωσης. Παρότι όμως επέλεξαν την πλήρη εσωτερική πτώχευση και την πλήρη διάσωση των εκτός Ελλάδος πατρώνων της χώρας, δεν κατάφεραν να πάρουν ούτε το ελάχιστο αντάλλαγμα.
Παρότι καταργούν την ίδια τη χώρα μας και εξανδραποδίζουν τον ελληνικό λαό, δεν κατάφεραν ούτε καν να την ασφαλίσουν από το ενδεχόμενο χρεοκοπίας. Ή, ακριβέστερα, απέτρεψαν την ανεξέλεγκτη, αλλά άφησαν ορθάνοιχτη την πόρτα για την – ακόμη χειρότερη – ελεγχόμενη, η οποία κινδυνεύουμε ακόμη και τώρα να σκάσει στα κεφάλια μας...
[ΥΓ.: Στην παρουσίαση αυτή αντλήθηκαν στοιχεία από τις εφημερίδες Το Βήμα και Αυγή και από την ιστοσελίδα Euro2day...]




ΠΗΓΗ: ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ

ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΙ ΠΛΕΟΝ ΜΠΟΡΟΥΝ ΝΑ ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΝΟΜΟ..

Νομοσχέδιο κατέθεσε το υπ. Προστασίας του Πολίτη στη Βουλή για την "Παροχή υπηρεσιών ασφαλείας από ενόπλους φρουρούς σε εμπορικά πλοία και άλλες διατάξεις". Στις άλλες διατάξεις περιλαμβάνεται το άρθρο 20 το οποίο έρχεται να καταργήσει την διαδικασία του αυτοφώρου για τους αστυνομικούς, τους λιμενικούς και τους πυροσβέστες αν μηνυθούν για κάποια πράξη από πολίτες η οποία έχει γίνει εν ώρα υπηρεσίας.



Το τελευταίο διάστημα η καταστολή των διαδηλώσεων, η ποινικοποίηση του συνδικαλισμού (βλ. ΑΠΘ), η ποινικοπο
ίηση της διαμαρτυρίας (βλ. παρέλαση 28ης Οκτωβρίου), η ποινικοποίηση των εργατικών αγώνων (βλ. Χατζής) έχουν γίνει καθημερινό φαινόμενο ενώ ταυτόχρονα η βία και η αυθαιρεσία των αστυνομικών έχει φτάσει σε τρομακτικά επίπεδα.


Το κενό αυτό έρχεται να καλύψει το Υπ. Προστασίας του Πολίτη με την εν λόγω διάταξη στην Βουλή η οποία θα δικαιολογεί και αναπαράγει επί της ουσίας την αυθαιρεσία των ένστολων αφού δεν θα ισχύει η νομοθεσία που ισχύει για τους υπόλοιπους πολίτες.


Σύμφωνα με νομικούς αυτή η διάταξη αφορά την κατάργηση της αυτόφωρης διαδικασίας για αδικήματα για τα οποία μηνύονται οι ένστολοι και αφορούν πράξεις που τελέσθηκαν εν ώρα υπηρεσίας τους. Όπως υποστηρίζουν μπορεί να φέρει μέχρι και την παραγραφή αδικημάτων αφού στην Ελλάδα είναι γνωστές οι αργές διαδικασίες και η "ευαισθησία" των δικαστικών αρχών όταν αφορούν αδικήματα για τα οποία κατηγορούνται αστυνομικοί και τα οποία συνήθως αφορούν εξύβριση, βία κ.α


Αυτή είναι η επίμαχη διάταξη


"Για τα αδικήματα που διώκονται κατ ' έγκληση, και φέρεται ότι διαπράχθηκαν από αστυνομικό, λιμενικό ή πυροσβεστικό υπάλληλο, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους και εξαιτίας αυτών, δεν έχουν εφαρμογή οι διατάξεις των άρθρων 275, 409 - 413 και 417 - 429 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας''.


http://www.alterthess.gr/content/astynomikoi-mporoyn-na-paranomoyn-kai-me-nomo










ΠΗΓΗ: ΠΡΕΖΑ.TV

ΕΘΝΙΚΗ ΕΟΡΤΗ!!....ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΡΑΠΕΖΕΣ...

Μόνο σημαίες δεν είχαν πάρει μαζί τους κατά την διάρκεια των δηλώσεων τους, σε όλα τα κανάλια που βαστούν ψηλά την σημαία του μνημονίου, οι Εθνοπατέρες μας μετά την συμφωνία για το κούρεμα (το ξύρισμα και γιατί όχι η χαλάουα του λαού έπεται)… Μπράβο ρε μάγκες τα καταφέρατε να μας κουρέψετε και να μας εξασφαλίσετε και 100 δις δάνειο!!!
Και τι να λέει που χρειάστηκε να κάνουμε και κάποιες εκπτώσεις σαν και αυτή  με τον ειδικό «λογαριασμό» - μέσω του οποίου θα μας κυβερνά η Φράου Αγγέλα- η βοϊδομάτα - … ώστε όπως λέει και ο …φιλέλληνας Γερμανός υπουργός Οικονομικών Β.Σόϊμπλε οι μελλοντικές δόσεις από το νέο πρόγραμμα να πιστώνονται εκεί, υπό τον έλεγχο της τρόικας, ούτως ώστε τα χρήματα να χρησιμοποιούνται κατά προτεραιότητα για την εξυπηρέτηση του χρέους της Ελλάδας! Για τον λαό μπορεί να ανοίξουν και κανένα κρεματόριο. Την ξέρουν καλά αυτή τη δουλειά οι Γερμανοί…Τόση γνώση να μην πάει χαμένη!!!
Η  αυτή, της επιτήρησης, όπου συμφώνα με τον Ολι Ρεν το σχέδιο στήριξης της Ελλάδας βασίζεται σε έναν αυστηρό όρο αυτόν της επιτήρησης της Ελλάδας και την επιβολή διαρκούς παρουσίας της αποστολής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής σε όλα τα ζητήματα!!!
Δεν τρέχει τίποτα εμείς πρέπει να βροντοφωνάζουμε σωθήκαμε σωθήκαμε ….γιατί η Ελλαδίτσα θα φορτωθεί ένα ακόμα δάνειο 130 δισ. ευρώ για να φτάσει το 2020 να χρωστά όσα το 2009 (!)

Και όσο εμείς εδώ γιορτάζουμε την μεγάλη μας αυτή επιτυχία, στην Ισλανδία οι τράπεζες διέγραψαν δάνεια των νοικοκυριών που αντιστοιχούν στο 13% του ΑΕΠ της χώρας, μειώνοντας το βάρος χρέους για περισσότερο από το ένα τέταρτο του πληθυσμού της. Με την κίνηση αυτή αναμένεται να επανέλθει σταδιακά στην ανάπτυξη το αργότερα σε δύο χρόνια. Παλιοκατάσταση δηλαδή…
Για τις εκλογές ούτε λόγος, το είπε εξάλλου και ο Καψής είπε « οι  Εκλογές θα προκηρυχθούν μόλις ολοκληρωθεί το έργο της συμφωνίας, αλλά μην ψάχνετε την ημερομηνία. Μπορεί να πέσουμε όλοι έξω!!! Άμα μιλάει ο παντελής ξέρει τι λέει.
Άλλωστε ο γλυκύτατος Σόιμπλε απαίτησε τη πιστή εφαρμογή της συμφωνίας, έτσι όπως έχει ψηφιστεί από το συγκεκριμένο Κοινοβούλιο, οπότε για κάλπες βλέπε τέλη  Οκτωβρίου του 2013 και αν… Το θέμα είναι να βρεθεί ένας συνταγματικός τρόπος με την επίκληση "εξαιρετικού γεγονότος"  ώστε να μην γίνουν εκλογές ούτε με το τέλος της τετραετίας!
Βοήθεια μάνα!!!


ΠΗΓΗ: TO ΠΟΝΤΙΚΙ

ΘΥΡΑ 4- ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΠΡΟΔΟΣΙΑ-ΓΙΑΤΙ ΠΑΟΚ ΔΕΝ ΣΗΜΑΙΝΕΙ MONO ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΑΛΛΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ!!

Η ψήφιση του μνημονίου από την προδοτική βουλή των πεταμένων είναι γεγονός. Τα πολιτικά σκουλήκια του ΠΑΣΟΚ, της Νέας Δημοκρατίας και του ΛΑΟΣ εξασφάλισαν μια θέση στο πάνθεον των προδοτών του έθνους και η τοποθέτηση τους δίπλα στον Εφιάλτη και τον Πήλιο Γούση τους αξίζει.

Αποδείχτηκε ότι ο Γιωργάκης δεν έχει ούτε το ένα δέκατο από τα κάκαλα του πατέρα του, ενώ ο κατάπτυστος Βενιζέλος θυμίζει στρατηγό της επταετίας. Για τον πρόεδρο της Πολιτικής Άνοιξης κύριο Σαμαρά η προδοσία δεν είναι κάτι καινούριο, οι δηλώσεις του όμως για τους εξεγερμένους "Να γνωρίζουν αυτά τα καθάρματα ότι όταν έρθει η ώρα, τις κουκούλες τους θα τις κατεβάσω" προκαλούν οργή και του απαντάμε ότι εμείς θα του βγάλουμε τη κουκούλα του προδότη για να του φορέσουμε την κουκούλα της κρεμάλας.

Θα μπορούσαμε να γράψουμε και άλλα για τα 199 γουρούνια ή το αρχικάθαρμα τον μασόνο Λουκά Παπαδήμο, όμως δεν θα αφήσουμε την οργή μας να εκτονωθεί στο πληκτρολόγιο αλλά στους δρόμους. Όσον αφορά τα συνδικαλιστικά όργανα των εργαζομένων, έχουν παίξει ύποπτο ρόλο αφού ενώ γνώριζαν για το μνημόνιο εδώ και καιρό δεν κάλεσαν έγκαιρα τον κόσμο να προβεί σε μαζικές και δυναμικές ενέργειες που θα παραλύσουν την χώρα για να πιεστούν τα ανθρωπάκια της βουλής. Απλά περιμέναν την τελευταία εβδομάδα για λεονταρισμούς. Να δούμε τι πορεία θα ακολουθήσουν από εδώ και πέρα.

Αναφερόμενοι στα προχτεσινά γεγονότα της Αθήνας, τα κοράκια των ΜΜΕ αντί να σταθούν στη καθολική αντίθεση του λαού στο νέο μνημόνιο, ασχολήθηκαν από τη μια με τα τρομοκρατικά διλήμματα της κυβέρνησης και από την άλλη με τις καταστροφές  τραπεζών, πολυεθνικών και κρατικών κτιρίων. Δεν μας λένε ότι όλα τα παραπάνω προκλήθηκαν από αυτούς που κατάστρεψαν την Ελλάδα, οι οποίοι ενώ ζουν σε βλες, οδηγούν πολυτελή αυτοκίνητα και έχουν φουσκωμένους τραπεζικούς λογαριασμούς εντός και εκτός Ελλάδας, καταδικάζουν όλους τους υπόλοιπους να πεθάνουν με μισθό 400 εύρω, χωρίς θέρμανση και γάλα για τα παιδιά τους.

Όσοι ήταν παρόντες στην προχτεσινή επαναστατική νύχτα είδαν ανθρώπους όλων των ηλικιών να μάχονται απέναντι στα μιάσματα της ανθρωπότητας, τους γερμανοτσολιάδες μπάτσους, μέχρι αργά τα μεσάνυχτα, ενώ όσοι επέλεξαν να μην απαντήσουν με βία στις επιθέσεις της αστυνομίας επέστρεφαν ξανά στις θέσεις τους μόλις καταλάγιαζαν τα δακρυγόνα. Οι όποιες φθορές συνέβησαν σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και διογκώθηκαν από τα ΜΜΕ, έγιναν σίγουρα είτε από ασφαλίτες είτε από ανθρώπους που δεν έχουν σχέση με τους εξεγερμένους.

Οι "Κουκουλοφόροι" που συγκρούστηκαν με τα σκυλιά των κατακτητών δεν είναι εξωγήινοι ούτε Τούρκοι προβοκάτορες, είναι τα παιδιά μας, τα αδέρφια μας, οι απελπισμένοι γονείς μας, οι εξαθλιωμένοι φίλοι μας, άνθρωποι που δεν έχουν ή σύντομα δεν θα έχουν τίποτα να χάσουν και δεν βρίσκουν άλλο τρόπο να ακουστεί ή φωνή τους σε αυτήν την απάνθρωπη κοινοβουλευτική δικτατορία που έχει επιβληθεί.

Η κοινοβουλευτική Αριστερά ας σταματήσει να καταδικάζει τη βία και ας μας πει τι εννοεί όταν χρησιμοποιεί ορολογία όπως αντίσταση, επανάσταση, προδοσία, αγώνας μέχρις εσχάτων κλπ , αφού δεν γνωρίζουμε μέρος στον πλανήτη που τα αριστερά κινήματα δεν χρησιμοποίησαν και βία. Όπως δεν γνωρίζουμε και αντιστάσεις ή επαναστάσεις που να προβλέπονται από την νομοθεσία αυτών που εναντίον τους εξεγείρεσαι.

Ως οπαδοί της πιο λαικης και πολυπληθούς ομάδας της Βορείου Ελλάδας, αλλά πολύ περισσότερο ως Έλληνες πολίτες που ανησυχούμε για το μέλλον το δικό μας αλλά και του τόπου μας, καλούμε όλους τους οπαδούς του ΠΑΟΚ να συμμετέχουν δυναμικά και με όποιο τρόπο επιβάλλουν οι περιστάσεις, σε όλες τις κινητοποιήσεις που θα συμβούν από εδώ και πέρα, αφού το φιτίλι της κοινωνικής έκρηξης κάηκε.

ΥΓ. Τελικά το κείμενο που αναρτήθηκε σε προηγούμενο τεύχος της ηλεκτρονικής μας εφημερίδας και μπορείτε να δείτε στο youtube, είναι επίκαιρο όσο ποτέ!

ΠΗΓΗ:  http://www.paokgate4.gr/

Συγκεντρώσεις Αλληλεγγύης στους Έλληνες σε Γαλλία και άλλες ευρωπαϊκές χώρες! ΜΟΝΟ ΕΔΩ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΛΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΕΣ ΚΑΙ ΧΕΙΡΙΣΤΕΣ ΤΗΛΕΧΕΙΡΙΣΤΗΡΙΩΝ!!

Το κίνημα αλληλεγγύης προς τους Έλληνες διαδίδεται μέσω διαδικτύου και εξαπλώνεται σε όλη την Ευρώπη, με την 18η Φεβρουαρίου να αναφέρεται ως «ημέρα αλληλεγγύης στους Έλληνες». Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης θα πραγματοποιηθούν σήμερα και μέχρι τις 18 Φεβρουαρίου σε διάφορες πόλεις της Γαλλίας, αλλά και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Χτες, Τετάρτη, στην Αυστρία δεκάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν έξω από την ελληνική πρεσβεία στη Βιέννη.

Oι διαδηλώσεις στη Γαλλία οργανώνονται από αριστερά κόμμα, κινήματα και συνδικαλιστικές οργανώσεις. Η αρχή γίνεται σήμερα το απόγευμα στη Lyon και στη Μilliau.

Την Παρασκευή, 17 Φεβρουαρίου, πραγματοποιούνται διαδηλώσεις στη Marseille και τη Μans. Τέλος, το Σάββατο 18 Φεβρουαρίου διοργανώνονται συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στο Παρίσι και στη Nantes, αλλά και πάλι στη Marseille, για δεύτερη συνεχόμενη ημέρα.


Την Τετάρτη δεκάδες Αυστριακοί συγκεντρώθηκαν έξω από την ελληνική πρεσβεία στη Βιέννη για να εκφράσουν την αλληλεγγύη τους στους Έλληνες και την αντίθεσή τους στην «επιδιωκόμενη φτωχοποίηση και λεηλασία του ελληνικού λαού».

Η διαδήλωση ήταν μία πρωτοβουλία της οργάνωσης «Occupy Austria». Οι συγκεντρωμένοι επέδωσαν ένα ψήφισμα στον εκπρόσωπο της ελληνικής πρεσβείας, το οποίο είχε τίτλο «Αλληλεγγύη στους Έλληνες».

Σε αυτό αναφέρεται πως θα συνεχίσουν να αντιστέκονται κατά εκείνων που «αμφισβητούν τα θεμέλια της επιβίωσης των λαών» και επισημαίνεται η αλληλεγγύη του λαού της Αυστρίας και της Γερμανίας στους Έλληνες BIENNH

Στο ψήφισμα, καταγγέλλονται αφενός οι κυβερνήσεις, οι οποίες στο πλευρό των τραπεζών και των κερδοσκόπων, έχουν ως προσανατολισμό τους «τη λεηλασία, στο επίκεντρο της οποίας βρίσκεται σήμερα η Ελλάδα» και αφετέρου, το προπαγανδιζόμενο από αυτές σύστημα της ανταγωνιστικότητας και της απεριόριστης ανάπτυξης, για να επιβάλουν απάνθρωπες περικοπές στα κοινωνικά προγράμματα και την αγορά εργασίας και με αυτές να προστατεύσουν και να προωθήσουν τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας και των πολεμικών βιομηχανιών.

Ακόμη αναφέρονται στις αντικοινωνικές επιδιώξεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες  «δεν ανταποκρίνονται κατά κανέναν τρόπο στις βασικές προϋποθέσεις μιας αλληλέγγυας συμβίωσης των λαών, ενώ στη βάση αντιδημοκρατικών αποφάσεων, υπονομεύεται η κυριαρχία του λαού, χωρίς να υπάρχει η παραμικρή νομιμοποίηση αυτών των αποφάσεων και μέτρων».
Διαμαρτυρία αλληλεγγύης πραγματοποιήθηκε και στις Βρυξέλλες, έξω από το κτίριο του Eurogroup, την ώρα της χθεσινής τηλεδιάσκεψης, αλλά και στη Μαδρίτη, πριν δύο ημέρες, έξω από την ελληνική πρεσβεία.

ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ

                                                                         ΜΑΔΡΙΤΗ

Σημειώνεται πως διάφορες κινήσεις αλληλεγγύης έχουν πραγματοποιηθεί το τελευταίο διάστημα σε πολλές χώρες της Ευρώπης, όπως τη Γερμανία, την Ιταλία, την Αγγλία, την Ισπανία κ.α.


ΕΛΛΗΝΕΣ ΞΥΠΝΑΤΕ ΡΕΕΕΕΕΕ


ΠΗΓΗ: tvxs.gr

Η πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και ο παραμορφωτικός φακός των ΜΜΕ

Η χθεσινή μέρα ήταν μια ήττα της αστικής δημοκρατίας από πολλές πλευρές. Δεν θα σταθώ στο γεγονός πως μία κυβέρνηση έχει διορίσει έναν τραπεζίτη πρωθυπουργό χωρίς να τον έχει εκλέξει ο λαός. Ούτε πως το κόμμα που έχει διορίσει αυτόν τον πρωθυπουργό έχει χάσει ήδη την κοινοβουλευτική πλειοψηφία (αρχή της δεδηλωμένης) και παρόλα αυτά κυβερνά.
Όμως δεν μπορώ να κλείσω τα μάτια στο γεγονός πως από την αρχή της πάνδημης διαμαρτυρίας τον περασμένο Μάιο, χθες, οι πολίτες επέλεξαν ως προστάτες τους όχι αυτούς που πληρώνουν για να το κάνουν και είναι θεσμικά κατοχυρωμένος ο ρόλος τους, αλλά τους αναρχικούς. Ούτε να μην ανοιγοκλείνω έκπληκτος τα μάτια όταν βλέπω και διαβάζω πως αυτό που έμεινε από τη χθεσινή μεγαλειώδη συγκέντρωση του πλήθους είναι οι στάχτες κτηρίων και τραπεζών.
Ας γίνω πιο συγκεκριμένος. Χθες το μεσημέρι, σε αντίθεση με όλες τις δεκάδες συγκεντρώσεις που έγιναν τους τελευταίους 10 μήνες, ο κόσμος δεν μαζεύτηκε στο Σύνταγμα δυο ώρες μετά το κάλεσμα. Ενώ άλλες φορές το κάλεσμα ήταν στις 5 κι οι περισσότεροι έρχονταν από τις 6μισι και μετά, είχε συμβεί το μοναδικό να είναι γεμάτο κόσμο ήδη από τις 5 παρά. Στις 5μισι δεν έπεφτε καρφίτσα ούτε στο Σύνταγμα, ούτε στους γύρω δρόμους ενώ ήδη υπήρχαν και κάποιες χιλιάδες κόσμου του ΠΑΜΕ στην Ομόνοια και στην Ακρόπολη και συνεχώς κατέφθανε κόσμος τόσο από την Ομόνοια, όσο και από τους σταθμούς του Μετρό Μοναστηράκι και Ακρόπολη (ένα ακόμα πεντακάθαρο σημάδι πως η κυβέρνηση φοβόταν την λαϊκή αντίδραση και ήθελε απεγνωσμένα να δυσκολέψει την πρόσβαση του κόσμου ήταν πως ενώ είχε ήδη κλείσει τους σταθμούς Μετρό Σύνταγμα, Πανεπιστήμιο και Ευαγγελισμός, μετά από εντολές έκλεισε αδικαιολόγητα και το Μετρό Ακρόπολη ώστε η πρόσβαση να γίνει ακόμα δυσκολότερη!).
Μέχρι τις 5μισι λοιπόν τα πράγματα ήταν όμορφα, ειρηνικά και θα μπορούσε να πει κάποιος πως η δημοκρατία γιόρταζε σε όλο της το μεγαλείο. Όμως, εντελώς απρόκλητα και απροκάλυπτα, οι δυνάμεις καταστολής άρχισαν να ρίχνουν χημικά στο πλήθος, αδιακρίτως, για να προκαλέσουν την διάλυσή του προτού ακόμα φτάσει η συγκέντρωση στο ζενίθ της. Δεν είναι τυχαίο πως τα παπαγαλάκια του Σκάι ανέφεραν πως ο κόσμος φεύγει από το Σύνταγμα κι η ώρα δεν ήταν ούτε 6 ακόμα. Η προσπάθεια τρομοκράτησης τόσο από τα ηλεκτρονικά μέσα όσο και από τις εφημερίδες είχε ξεκινήσει δυο μέρες πριν και αρκούσε να παρακολουθήσει κάποιος τηλεόραση ή να δει τα πρωτοσέλιδα στα περίπτερα. Οι Γλέζος και Θεοδωράκης ήταν μόνο τα επώνυμα παραδείγματα αυτών που δέχθηκαν τα χημικά, αλλά οι χιλιάδες του κόσμου ξέρουν να μιλήσουν για το αίσθημα ασφυξίας καλύτερα από όλους.
Και τότε, συνέβη το αναπάντεχο. Μια ομάδα μαυροντυμένων από την Πανεπιστημίου ξεκίνησε να φωνάζει συνθήματα και να κατευθύνεται προς τα εκεί όπου τα ΜΑΤ έδιωχναν με το έτσι θέλω τον κόσμο. Ο κόσμος παραμέρισε, άρχισε να τους χειροκροτεί και να τους φωνάζει «μπράβο», «γαμήστε τους», «επάνω τους» και άλλα τέτοια ενώ με τη σειρά τους οι αναρχικοί τους έλεγαν «ελάτε μαζί μας». Πραγματικά, όταν όλος ο κόσμος σε χειροκροτεί, και σου συμπαραστέκεται δεν μπορείς παρά να ακολουθήσεις με μεγαλύτερη ορμή αυτό που ήθελες εξαρχής να κάνεις. Το ίδιο συνέβηκε κι όταν μετά από νέα χημική επίθεση των ΜΑΤ ο κόσμος κατέβαινε έντρομος την Πανεπιστημίου και άνθρωποι έπεφταν κάτω (μάρτυρες και ο κόσμος και τα ασθενοφόρα ή τα μηχανάκια του ΕΚΑΒ που μάζευαν όσους δεν άντεξαν την επίθεση). Και το απόγειο αυτής της κατάστασης συνέβηκε όταν άρχισε η πυρπόληση των Starbucks στην Κοραή. Ένα χειροκρότημα και ζητωκραυγές από την Κλαυθμώνος, την Σταδίου και την Πανεπιστημίου γέμισε τον χώρο. Στις καταστροφές στις τράπεζες ο κόσμος, που δεν συμμετείχε ενεργά στις μάχες, χτυπούσε ρυθμικά τα κάγκελα της Σταδίου κάνοντας θόρυβο και αρκετοί 40άρηδες και 50άρηδες οικογενειάρχες μάζευαν μάρμαρα και τα έδιναν στους αναρχικούς που είχαν αναλάβει την κατά μέτωπο επίθεση.
Και δεν είναι μόνο αυτό. Από τη στιγμή που άρχισε η επίθεση των δυνάμεων καταστολής στις 5μισι ώρα, μέχρι και αργότερα το σύνθημα που μονοπωλούσε τα χείλη των χιλιάδων διαδηλωτών ήταν το γνωστό «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» και όχι συνθήματα για το μνημόνιο ή την οικονομική πολιτική. Η οργή του κόσμου για την αντιμετώπιση που είχε από όσους, υποτίθεται, τον προστατεύουν είχε ξεχειλίσει. Στο Μοναστηράκι χτυπούσαν τις καμπάνες, όλοι οι δρόμοι που ορίζονται από την Ακρόπολη, την Αθηνάς, την Ομόνοια, την Ακαδημίας και το Σύνταγμα ήταν γεμάτοι κόσμο που αρνούνταν να φύγει. Από όπου και να προσπαθούσες να ανέβεις από το Μοναστηράκι προς το Σύνταγμα, έβρισκες μπροστά σου ομάδες ΜΑΤ να σε εμποδίζουν και με την πρώτη κίνηση να ψεκάζουν αδιακρίτως και να ρίχνουν δακρυγόνα και κρότου λάμψης. Κατά τακτά χρονικά διαστήματα, οι αστυνομικοί έκαναν επιθέσεις προς τους πολίτες και τότε άρχιζε ξανά ο πετροπόλεμος.
Μέχρι τις 11μισι το βράδυ πολλές χιλιάδες κόσμου ήταν ακόμα στον δρόμο. Στην Αμαλίας τουλάχιστον 10 χιλιάδες κόσμου αποχώρησαν με πορεία προς τη Συγγρού όταν αναγκάστηκε πάλι με εκτεταμένη ρίψη χημικών να αποχωρήσει για να αντέξει. Στην πλατεία υπήρχε ακόμα κόσμος. Στο Μοναστηράκι οι Δίας-Δέλτα έσπαζαν τζαμαρίες και χτυπούσαν κόσμο. Υπάρχουν βίντεο που το βεβαιώνουν και δείχνουν πώς προσπάθησαν (για άλλη μια φορά) να χτυπήσουν με τις μηχανές τους τον κόσμο.

Η απίστευτη εκτροπή όμως της δημοκρατίας, δεν είναι πως ο λαός πλέον στρέφεται στους αναρχικούς για να τον προστατεύσουν. Είναι γεγονός πως η συντριπτική πλειοψηφία του κόσμου δεν θέλει και δεν συμμετέχει σε πράξεις βίας, αλλά το ότι αποδέχονται αυτή τη βία εφόσον τους προστατεύει δείχνει την πρώτη μεγάλη νίκη των αναρχικών και της στάσης τους. Βασικό τους επιχείρημα ήταν πως με ειρηνικά μέσα δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι και πως πρέπει να επιδιώξουμε μετωπική σύγκρουση. Και το σύνθημα «να καεί το μπουρδέλο η βουλή» δεν ανήκει στους αναρχικούς. Μετά από δεκάδες ειρηνικές διαδηλώσεις, μετά από τη στάση μη βίας και παρόλο που ήξερε ο κόσμος ότι θα δεχθεί χημικά και ξύλο, συνεχίζει να βγαίνει στους δρόμους, αλλά δεν νιώθει ότι μπορεί να κερδίσει στα πλαίσια της δημοκρατίας. Η γνώμη του είναι αδιάφορη στις μεθοδεύσεις των οικονομικών και πολιτικών ελίτ της χώρας η οποία τον γράφει στα παλιά της τα παπούτσια. Κανένας πολιτικός δεν τιμωρείται, κανένα περιστατικό αστυνομικής βίας δεν τιμωρείται και ακόμη και ο συνεργός του δολοφόνου του Γρηγορόπουλου είναι εκτός φυλακής ήδη. Η μήνυση που κατέθεσαν πάνω από 100 πολίτες για το χημικό τριήμερο του Ιουνίου δεν έχει βρει ακόμα το δρόμο προς την αίθουσα του δικαστηρίου και κανείς δεν δίνει ποτέ λογαριασμό για τους τραυματισμούς αθώων και ειρηνικά διαμαρτυρόμενων πολιτών. Ο κόσμος πλέον δεν έχει πίστη στους δημοκρατικούς θεσμούς γιατί αισθάνεται ότι τον εμπαίζουν. Ζητά εκλογές και κάνουν συγκυβέρνηση, ζητά να μην ψηφιστεί το Μνημόνιο και το ψηφίζουν με αυξημένη πλειοψηφία ενός σώματος της Βουλής που δεν υπάρχει περίπτωση να επανεκλεγεί και δεν εκφράζει κανέναν (εκτός ίσως από τους βουλευτές του ΛΑΟΣ και της Αριστεράς).
Κι εδώ ερχόμαστε στην ευθύνη και τον βρώμικο ρόλο που παίζουν τα ΜΜΕ από την αρχή αυτής της ιστορίας των Μνημονίων εδώ και δυομισι χρόνια. (κάτι που σύμφωνα με τους αναρχικούς, που κι εδώ επιβεβαιώνονται, συμβαίνει συνεχώς). Όλη την νύχτα χθες εστίαζαν στους βανδαλισμούς και στις φωτιές. Αποπροσανατόλιζαν τον κόσμο από το κύριο θέμα που είναι η ψήφιση ενός αντισυνταγματικού εκτρώματος (δεν το λέω εγώ, 5 καθηγητές πανεπιστημίου το λένε). Έχουν αναλάβει τον ρόλο της τρομοκράτησης για την «τελευταία» ευκαιρία διάσωσης για άλλη μια φορά. Συγχέουν επίτηδες την στάση πληρωμών, που μπορεί να κάνει η Ελλάδα, με τη χρεοκοπία. Συνδέουν τη στάση πληρωμών με την έξοδο από την Ευρωζώνη, πράγματα που ακόμα κι ο Βαρουφάκης (κι όχι κάποιος αριστερός οικονομολόγος) καταγγέλλει ως ανεδαφικά και ψευδή. Και στην χθεσινή μεγαλειώδη διαμαρτυρία έστησαν τις κάμερες όχι ανάμεσα στον κόσμο που κατά χιλιάδες είχε απλωθεί στην πόλη, αλλά απέναντι στα καμένα κτήρια.
Έγινε τόση συζήτηση για τα κτήρια του Τσίλερ που κάθε κυράτσα φωνάζει για τον Τσίλερ λες και τον ήξερε κι από χθες. Τα ίδια κανάλια που κατηγορούν τους πολίτες ως λαμόγια και ως μέλη της κοινωνίας του μαζί τα φάγαμε, και ξέρουν πολύ καλά πως από τον πρώτο ως τον τελευταίο δεν δίνουν δεκάρα για την αρχιτεκτονική και την πολεοδομία της πόλης τους (μάρτυρας η εκτρωματική δόμηση της Αθήνας, τα αυθαίρετα και το κλείσιμο των ημιυπαιθρίων), καλούν τον κόσμο να πει όχι στους βανδαλισμούς ιστορικών κτηρίων. Τα ίδια κανάλια με τους αμόρφωτους δημοσιογράφους της πλάκας ή με τους ημιμαθείς κατευθυνόμενους δημοσιογραφίσκους ανακαλύπτουν την εγκατάλειψη ιστορικών κτηρίων μόνο όταν αυτά κατοικούνται από μετανάστες και «αποτελούν εστία μόλυνσης», ενώ όλον τον υπόλοιπο καιρό κάνουν μόκο για να κάνουν τις δουλειές τους τα λαμόγια του real estate. Στην Αθήνα και σε όλη την Ελλάδα, χιλιάδες κτήρια που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Τράπεζες και στην Εκκλησία ρημάζουν και πολλά από αυτά είναι ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής αξίας. Είναι δεκάδες οι φορές που οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες τους τα καταστρέφουν σιγά σιγά ώστε να μην καταστούν διατηρητέα και να μπορέσουν να χτίσουν πολυκατοικία. Τα απαξιώνουν με υπόγειους τρόπους και μόλις φτάσουν στο σημείο να είναι μισογκρεμισμένα (σιγά σιγά και νύχτα), τα χαρακτηρίζουν επικίνδυνα και κατεδαφιστέα και μετά σηκώνουν πολυκατοικίες.
Ολόκληρες πόλεις όπως η Πάτρα και άλλες, γκρέμισαν εν μία νυκτί επί χούντας και Καραμανλή, διάφορα νεοκλασικά κι έχτισαν πολυόροφα εκτρώματα. Δημόσια κτήρια κατασκευάζονται με ελλιπείς αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και άλλα βουλιάζουν με την πρώτη βροχή στο βούρκο που χτίστηκαν (όπως πρόσφατα το Νοσοκομείο Πύργου) γιατί κάποιος κονόμησε χοντρά από την πώληση του οικοπέδου ή γιατί δεν έγιναν οι κατάλληλες ενέργειες στήριξης. Δρόμοι καινούργιοι γίνονται θρύψαλα και δεν κουνιέται φύλλο. Ολυμπιακά έργα που στοίχισαν μια περιουσία συνεχίζουν να απαξιώνονται για να πωληθούν για ένα κομμάτι ψωμί στους δικούς τους. Μια κοινωνία που αδιαφορεί ολοκληρωτικά για το δομημένο χώρο σήμερα ανακάλυψε ότι οι αναρχικοί καταστρέφουν «ιστορικά κτήρια». Και όλο αυτό βύθισε στην αφάνεια το γεγονός ότι εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι βροντοφώναξαν το ΟΧΙ στην εξαθλίωση που επιφυλάσσουν οι καλοαναθρεμμένοι κυβερνήτες του.
Αγαπητοί μου, ακόμα και οι μισοί αναρχικοί να είναι προβοκάτορες το θέμα δεν είναι αυτό. Οι μεγαλύτεροι προβοκάτορες είναι τα ΜΜΕ και ο παραμορφωτικός φακός τους. Αν ήθελαν να εστιάσουν στην ουσία θα το έκαναν, θα ανέβαζαν πλάνα αμέσως από τις επιθέσεις των δυνάμεων καταστολής. Ο Σκάι θα είχε σηκώσει το ελικοπτεράκι του και θα έδειχνε τις ορδές των ανθρώπων που αγωνίζονταν για να μην φτωχοποιηθούν για να ικανοποιηθούν τα θέλω των μεγαλοεπιχειρηματιών οι οποίοι θα είναι και οι μόνοι κερδισμένοι από την βύθιση των μισθών.
Η διαστρέβλωση της πραγματικότητας, ο φωτισμός μόνο στα καμένα κτήρια, τα παραπολιτικά σχόλια της πλάκας και η διαπόμπευση της κοινής λογικής στα τηλεπαράθυρα είναι ο κανόνας. Υπάρχει αυτή τη στιγμή κατάληψη των ΜΜΕ από αδίστακτους επιχειρηματίες και πολιτικούς, ή αντίστροφα, οι οποίοι κάνουν τη δουλίτσα τους. Η επίθεση στους μισθούς των φτωχών αποτελεί γι’ αυτούς την ευκαιρία για τρελά κέρδη. Και θα παίξουν όλα τους τα χαρτιά για να μην τα χάσουν. Και οι ευαίσθητοι πολίτες για τα ιστορικά κτήρια, θα κάθονται στον καναπέ τους και στον υπολογιστή τους και θα βρίζουν τους αναρχικούς και όσους ακόμα έχουν ψυχή και αντιστέκονται.
Η διαφορά είναι πως όποιος βλέπει τα γεγονότα από την τηλεόραση, πλέον δεν ξέρει τα γεγονότα. Ζει σε μια εικονική πραγματικότητα. Όποιος δεν κυνηγήθηκε από μπάτσο και δεν τον έσωσε ένας αναρχικός που του έριξε μια πέτρα, δεν ξέρει τι είναι ο μπάτσος. Όποιος δεν έπεσε κάτω ημιλιπόθυμος από τα χημικά και δεν του έδωσε μαλόξ ο μαυροφορεμένος επαναστάτης (ακόμα και πλανεμένος ή και ανόητος αν θέλετε) δεν ξέρει τι σημαίνει αλληλεγγύη. Οι αναρχικοί στήνουν δίκτυα αλληλεγγύης και υποστήριξης και ετοιμάζονται για τις ημέρες της πτώχευσης που θα γίνει όταν οι έχοντες αποφασίσουν ότι τους συμφέρει. Φτιάχνουν κολεκτίβες αυτοοργάνωσης και δίκτυα υποστήριξης. Εσείς, απλά θα κοιτάζετε την οθόνη και θα κουνάτε το δάχτυλο και μόλις πεινάσετε θα πιστεύετε την Όλγα που τρέμει όταν θα λέει ότι φταίνε οι αναρχικοί, οι αριστεροί, ο σύριζα, οι «αγανακτισμένοι», ο γάιδαρος που πετάει κι όχι όλοι αυτοί που σας κλέβουν εδώ και τέσσερις δεκαετίες τις ζωές.
Αγαπητοί μου, βγείτε στον δρόμο να δείτε την πραγματικότητα, κλείστε τις τηλεοράσεις και σκίστε τις κωλοφυλλάδες. Αναζητήστε εναλλακτική ενημέρωση σε ανεξάρτητα έντυπα και ιντερνετικά μέσα και σκεφτείτε λίγο πέρα από τα τόσο «προφανή». Τότε ίσως καταφέρετε να πιέσετε τους κυβερνώντες να φτιάξουν ένα υπουργείο προστασίας του πολίτη κι όχι το κακέκτυπο μιας παραπαίουσας δημοκρατίας και να είναι πραγματικοί εκπρόσωποί σας.
Τότε ίσως και να έχετε δίκιο να τα βάλετε με τους αναρχικούς, αλλά τώρα όχι.

ΥΓ1: Δεν είμαι ούτε αναρχικός, ούτε «αναρχικός», δεν έχω πετάξει ποτέ πέτρα, ούτε θα έβαζα φωτιά. Όμως οι άνθρωποι που τα βάζουν στα ίσια με τους εχθρούς μου -αυτούς που προστατεύουν όσους θέλουν να δουλεύω σαν σκλάβος και να πληρώνομαι σαν σκλάβος και παραπληροφορούν τους ανθρώπους που αγαπώ μετατρέποντάς τους σε τηλεοπτικά κουτορνίθια- και δεν είναι ρατσιστές, σε αυτόν τον αγώνα, έστω και προσωρινά, είναι πιο κοντινοί μου από κάθε βολεμένο κι από κάθε ελληναρά. Και ναι, λυπάμαι κι εγώ για τα κτήρια που χάθηκαν, έτρεχα στα συνέδρια αρχιτεκτονικής πολύ πριν ανακαλύψει το όνομα του Τσίλερ η Τρέμη, αλλά δεν θυσιάζω τη ζωή κανενός ανθρώπου και την αξιοπρέπεια του ούτε για την Ακρόπολη. Τα κτήρια με λεφτά σε έξι μήνες το πολύ ξαναφτιάχνονται. Οι ζωές εκατομμυρίων ανθρώπων θα χρειαστούν χρόνια και χρόνια.

ΥΓ2: Το ΠΑΜΕ, και το ΚΚΕ επακολούθως, έχασε χθες μια μεγάλη ευκαιρία να αποδείξει ότι μπορεί να ηγηθεί της μάχης ενάντια στην καπιταλιστική εξουσία της πλουτοκρατίας που συνεχώς καταγγέλλει. Ενώ δήλωσε ότι θα φτάσει στη Βουλή με κάθε τρόπο, μόλις είδε τα δύσκολα και τα δακρυγόνα έκανε όπισθεν (παρόλο που ο κόσμος είχε πάει στο πλάι της Πανεπιστημίου για να περάσει) και μάλιστα στο παράγγελμα «γυρίζουμε πίσω ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΑ» έκαναν μια πιρουέτα που ο ελληνικός στρατός θα ζήλευε. Τα γιουχαΐσματα από όσους ήταν στην πρώτη γραμμή έδιναν κι έπαιρναν ενώ τους καλούσαν να έρθουν μαζί μπροστά στον αγώνα.

ΥΓ3: Όσοι ξαφνικά θυμήθηκαν ότι χάνονται θέσεις εργασίας από κάποια καμένα καταστήματα, μήπως ξέχασαν ότι κάθε μήνα χάνονται δεκάδες χιλιάδες θέσεις εργασίας και η ανεργία έχει ξεπεράσει το ένα εκατομμύριο εδώ και μήνες; Τι έκαναν γι’ αυτό τόσο καιρό; Σε πόσες πορείες κατέβηκαν; Άναψαν κεράκια για τους απολυμένους της Χαλυβουργίας και τους απλήρωτους στην Ελευθεροτυπία και το ALTER ή μόνο στο Αττικόν ξέρουν να ανάβουν γιατί δεν είναι μπανάλ;





ΠΗΓΗ:http://molisxypnisa.wordpress.com